Αφιερωμένο στους έρωτες του καλοκαιριού, τους έρωτες που χτίζουν το βάθρο τους με αληθινά ψέμματα, το τραγούδι Paroles Paroles. Αρκεί τα ψέμματα να είναι στρογγυλά για να κυλούν οι έρωτες, όπως ακριβώς τα καλοκαίρια!!
Για την ιστορία, η γαλλική εκδοχή του 1973 ακολουθεί την ιταλική εκδοχή της προηγούμενης χρονιάς. Στην πρώτη περίπτωση ερμηνεύει η Dalida με τον Alain Delon, ενώ στη δεύτερη η Mina με τον Alberto Lupo.
10 σχόλια:
Με πήγε βαρκάδα το τραγούδι σου.
Νύχτα καλοκαιρινή, με μιά κιθάρα και ολόγιομο φεγγάρι!
Έστω λόγια...
Έχουμε ανάγκη και το παραμύθι.... Το παιδί κοιμάται μέσα μας και ονειρεύεται, κόσμους ηλιόφωτους και χαμογελαστούς...
Ευλογία να αποτινάζουμε τον χειμώνα από πάνω μας. Να ανθίζουμε και εμείς μαζί με την φύση!
Καλή άνοιξη λοιπόν..εντός και εκτός!!!
Και χαμόγελα και γέλια!
Ας παρασυρθούμε από το ρυθμό των εποχών!
Το παιδί είναι ξύπνιο μέσα μας Livana. Εμείς προσπαθούμε απελπισμένα να το ναρκώσουμε μέσα από ανόητες δεσμεύσεις...
Ζούμε σε μια ευλογημένη από το Θεό χώρα. Πώς είναι δυνατόν να μην μας συνεπαίρνει το μυρωμένο ανοιξιάτικο αεράκι;
Προτείνω λοιπόν, χωρίς να πάψουμε να περιγράφουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει, να σαλπάρουμε για καλοκαιρινές θάλασσες με οδηγό τις αισθήσεις...Και αυτό ας είναι το προσωπικό στοίχημα του καθενός από εμάς, κάθε χρόνο, για όλα μας τα χρόνια...
Καλό βράδυ!!
"Το παιδί είναι ξύπνιο μέσα μας"
Όπου έχει τύχει να διαβάσω κάτι τέτοιο, το πρόσωπό μου αποκτά ένα χαμόγελο τόοοοσο πλατύ!!!!
Θυμάσαι...και εσύ λοιπόν... :))))
Δεν θα αναφερθώ στις ανόητες δεσμεύσεις. Ότι εννοείς για εσένα, ότι ίσως εννοώ για εμένα...
Ένα παιδί δεν θα δυσκολευόταν με τα ανόητα...θα έπαιρνε μια όμορφη γόμα και θα τα έσβηνε...
Πάντα πίστευα στην σοφία των παιδιών! Ακόμη πιστεύω! Προσπαθώ να μάθω ή αν θέλεις να ξαναμάθω από τα παιδιά...
Μερικές φορές κυττώ τη ματιά μου στις παιδικές μου ασπρόμαυρες φωτογραφίες...και μετά κυττώ τη ματιά μου στον καθρέφτη...και λέω συνήθως μέσα μου "μη ξεχνάς..θυμήσου κι' άλλα..."
Και ναι, αυτό το άτιμο ποτήρι, μισογεμάτο θα είναι, και θα είναι!!!
Ένα χαμόγελο... για τα προσωπικά στοιχήματα του καθενός από εμάς..
Καλό μήνα pico.
Αχ βρε Livana,...τώρα με πιάνει το εξομολογητικό μου (ευτυχώς που δεν καπνίζω γιατί η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο).
Στη ζωή μου έταξα το ρόλο του αιώνιου εφήβου. Θυμάσαι το παραμύθι με το τζιτζίκι και το μερμήγκι; Εγώ λοιπόν είμαι το τζιτζίκι που τετερίζει προσπαθώντας να συνθέσει τον ιδανικό ύμνο του καλοκαιριού. Γιατί τι άλλο είναι το καλοκαίρι πέρα από τη διαθεσιμότητα της νεότητας; Πέρα από τον έρωτα που πληρώνεται ως επιθυμία γνώσης; Αυτή είναι η σύνοψη της δικής μου αφηγηματικής προσπάθειας σαν συνεχούς σωματικοπνευματικής ανανέωσης. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτό είναι το μόνο παραμύθι που πίστεψα. Και δυστυχώς όπως ίσως γνωρίζεις και από τη δική σου πλευρά τα παραμύθια τρέφονται από το "νόστιμον ήμαρ", αλλά η ζωή τρέφεται από την ύλη. Εκεί λοιπόν κάπου στο τέλος του καλοκαιριού (σκέψου το μεταφορικά αυτό) τελειώνει το δικό μου τραγούδι!!!
Ή αλλιώς μεγαλώνω χωρίς να έχω φτιάξει στασίδι να ξαποστάσω...
Καλό μήνα...
ΥΓ. Αν σε έκανα να αισθάνεσαι αμήχανα, εξομολογήσου και εσύ κάτι...)))
Λοιπόν , εγώ καπνίζω και θα στρίψω ένα τσιγάρο, θα πιώ και καφέ...(αγαπημένες συνήθειες...δέσμια...)
Αρχίζω από το τέλος...
Αμήχανα αισθάνομαι με την βία, με την μικροπρέπεια, με τα "κτυπήματα κάτω από την μέση", με την ανοησία, με την υποκειμενικά θεωρούμενη ανηθικότητα και με μια σειρά από πραγματάκια που κινούνται στους τόνους του γκρί προς το μαύρο....
Η εξομολόγηση (ότι και αν σημαίνει για τον καθένα) θεωρώ ότι είναι προσωπική άσκηση θάρρους και πάντα λυτρωτική γι'αυτόν που εξομολογείται.
Προσωπικά, δέχομαι με μεγάλη ευχαρίστηση τα ψυθιρίσματα στα αυτιά μου!!!!! και ευχαριστώ πάντα για την όποια εμπιστοσύνη...
Ο Τζίτζικας και ο μέρμηγκας...η συνέχεια του παραμυθιού.
Ήρθε λοιπόν το φθινόπωρο. Ο καιρός κρύωσε! Ο αέρας άρχισε να φυσά πιό δυνατά μέσα στο δάσος. Ο Τζίτζικας αμέριμνος έπαιζε την κιθάρα του και τραγουδούσε.
-Έρχεται ο χειμώνας, του φώναξε ο μέρμυγκας, και εσύ ακόμη τραγουδάς??? Έλα κάτω να φτιάξεις ένα σπίτι, να μαζέψεις τροφή. Πως θα ζήσεις?
Ο τζίτζικας σήκωσε το κεφάλι, είδε τον ήλιο...Έχουμε καιρό ακόμη μέρμυγκα, και συνέχισε ΄το τραγούδι.
Ο Χειμώνας ήρθε. Βαρύς. Κρύο, αέρας παγωμένος και χιόνι. Ο τζίτζικας δεν είχε ούτε ένα ζεστό ρούχο να φορέσει και τροφή δεν έβρισκε.
Έριχνε το λυπημένο βλέμμα του στο φωτισμένο παράθυρο του μέρμυγκα. Από μέσα ξεχυνόταν ζεστασιά, τραγούδια και γέλια.
¨Ενα δάκρυ κύλησε...
- Καλά μου τα έλεγε ο μέρμυγκας. Εγώ δεν άκουγα...
Ένα βράδυ. Κρύο , παγωμένο βράδυ δεν άντεξε. Σκυφτός κτύπησε τη φωτισμένη πόρτα. Του άνοιξε ο μέρμυγκας με χαμόγελο.
Ο τζίτζικας από τη παγωνιά, ούτε να μιλήσει δεν μπορούσε.
-Λίγο να μπώ..ψέλλισε...λίγο φαϊ κυρ μέρμυγκα..μόνο για απόψε.
Το χαμόγελο του μέρμυγκα άστραψε πλατύ και η αγκαλιά του το ίδιο.
-Έλα μέσα, του είπε. Έλα.
Η πόρτα έκλεισε πίσω και τον αγκάλισε η ζεστασιά, τα αρώματα του στρωμένου τραπεζιού και τα γέλια των παιδιών.
Ο μέρμυγκας τον κύτταξε...
-Άκου τι θα κάνουμε, του λέει.
Αυτό το χειμώνα θα μείνεις μαζί μας. Φαϊ άφθονο. Εσύ θα μας λές τα όμορφα τραγούδια σου με τη κιθάρα. Θα περάσει το κρύο όπως πάντα! Το καλοκαίρι όμως, θα κάνουμε συμφωνία, τη μισή μέρα θα τραγουδάς και θα χαίρεσαι και την άλλη μισή θα μαζεύεις την τροφή σου και θα φτιάξεις το σπιτικό σου. Σύμφωνοι?
-Ναι κ.Μέρμυγκα, σύμφωνοι.
Και εκείνο το βράδυ τα γέλια και οι μουσικές ακούστηκαν πιό δυνατά σ' όλο το δάσος....
Και ο συγκεκριμένος τζίτζικας...κράτησε την συμφωνία...
Και ομολογώ! Είμαι κι΄εγώ ένα τζιτζίκι που πρόδωσε όμως τη φύση του και αναπολεί τις τζιτζικίσιες ημέρες....
Πάντα όμως αγαπούσα τις 1000 + 1 νύχτες...και εχθές το βράδυ με την πανσέληνο, καβάλησα τον δράκο μου και ταξίδεψα στο φως της...(μεταξύ μας αυτό....!)
Όμως υπάρχεις!!!!!! :))))
Και εσύ υπάρχεις...ευτυχώς που υπάρχεις και εσύ. Ξέρεις δεν μείνανε πολλά τζιτζίκια στις μέρες μας. Αν δεν είναι πολύ αδιάκριτο, επειδή μάλλον ξεφεύγει η επικοινωνία από τα στενά όρια της θεματολογίας του blog, θα σου ζητούσα να επικοινωνήσουμε μέσω μαιλ...Θέλεις;
Λίγο αργοπορημενος, λόγω ταξιδιού στα Βόρεια, δεν ακουγότανε εκεί το τραγούδι. Τώρα το είδα. Αν πάς στα prosopa θα δείς πως σ΄έβαλα σ΄ένα παιχνιδάκι με 29 ερωτήσεις που το παίζουνε πολλοί αυτές τίς μέρες! Για ρίξε μια ματιά!
Καλώς όρισες Άρη...σε περίμενα...
Και βεβαίως θα απαντήσω στο ερωτηματολόγιο του Προύστ..
Όντως...αγαπητέ pico. Ξεφεύγει...
Ναι, πολύ ευχαρίστως να αποδεχθώ την πρότασή σου. Εϊδα όμως ότι δεν έχεις πρόσβαση στο mail σου. Πως μπορεί να λυθεί αυτό???
Μόλις διαπίστωσα ότι έχεις απόλυτο δίκιο σχετικά με το μαιλ, συνειδητοποίησα ότι δεν βρίσκω τρόπο να το ενεργοποιήσω...
Ας είναι, το αφήνω έκθετο εδώ...john24768@hotmail.com
Δημοσίευση σχολίου