ΔΕΞΙΑ & ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η δυσανάγνωστη ηλεκτρονική μου διεύθυνση οφείλει την ονομασία της στο βιβλίο του Νορμπέρτο Μπόμπιο «Δεξιά & Αριστερά». Εκεί ο Ιταλός διανοούμενος της Αριστεράς και καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας καταδεικνύει ότι η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς όχι μόνο εξακολουθεί να έχει νόημα, αλλά αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την κριτική κατανόηση των σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών διακυβευμάτων. Εφόσον η κοινωνία προσλαμβάνεται ως καταστατικά άνιση, η αντιπαράθεση Δεξιάς και Αριστεράς εξακολουθεί να συνοψίζει τις αντίπαλες αντιλήψεις για την ισότητα, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
Αντιγράφω από την εισαγωγή του καθηγητή Κωνσταντίνου Τσουκαλά στο παραπάνω βιβλίο. «Η αποφασιστικότερη και προφανέστερη μεταβολή του αξιακού ορίζοντα της μεταπολεμικής κοινωνίας αφορά στην ασυγκράτητη εισβολή του παράγοντα της οικονομικής ανάπτυξης. Ο διάχυτος διεθνής ανταγωνισμός των δεικτών, των αριθμών και των επιδόσεων απηχούν την ευρύτερη αναπτυξιακή συναίνεση που μας περιβάλλει από όλες τις μεριές. Η σχετική ευημερία όχι μόνο δε σίγασε την αναπτυξιακή και καταναλωτική δίψα αλλά την εγκατέστησε στο επίκεντρο του τρέχοντος κοινωνικού και πολιτικού φαντασιακού. Όλα συμβαίνουν σαν να υπάρχουμε, να σχεδιάζουμε, να αξιολογούμε και να ζούμε αποκλειστικά και μόνο προς χάρην της ανάπτυξης. Ο μείζων ιδεολογικός αποπροσανατολισμός της Αριστεράς έγκειται στο γεγονός ότι το διακύβευμα της ανάπτυξης στοιχειοθετείται με βάση την παραδοχή ότι, από ένα σημείο και πέρα, ο ανακατανεμητικός κρατικός παρεμβατισμός λειτουργεί ανασχετικά ως προς την επίτευξη υψηλών ρυθμών αύξησης της παραγωγής και της παραγωγικότητας ενώ ταυτόχρονα υποσκάπτει τη διεθνή ανταγωνιστική θέση της χώρας. Έτσι η έννοια της προόδου έχει καταλήξει να είναι περίπου συνώνυμη με τη μετρήσιμη οικονομική διόγκωση. Όταν λοιπόν το μέτωπο της ανισότητας αντιμετωπίζεται ως επικουρικό σε σχέση με την οικουμενική αξία της οικονομικής ανάπτυξης το κοινωνικοπολιτικό διακύβευμα γίνεται ολοένα και αχνότερο».
Στο σημείο αυτό κρίνω απαραίτητο να ανοίξω μια παρένθεση σχετικά με την έννοια της ισότητας, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον εξισωτισμό, δηλαδή της ισότητας «όλων σε όλα». Οι φυσικές ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων είναι υπαρκτές και αδύνατο να εξαλειφθούν στο μεγαλύτερο μέρος τους. Οι κοινωνικές ανισότητες είναι επίσης υπαρκτές και πολλές από αυτές είναι δυνατόν να αμβλυνθούν, να αποθαρυνθούν, ή ακόμα και να εξαλειφθούν. Ο οπαδός της ισότητας ξεκινά από την πεποίθηση ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανισοτήτων είναι κοινωνικές και θα πρέπει να εξαλειφθούν προς χάρην της κοινωνικής συναίνεσης. Αντίστοιχα ο οπαδός της ανισότητας ξεκινά από την πεποίθηση ότι οι ανισότητες είναι φυσικές, επομένως μη εξαλείψιμες, και επιθυμητές στο βαθμό που προάγουν την οικονομική ανάπτυξη. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κάθε διεύρυνση της δημόσιας σφαίρας για λόγους άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων περιορίζει την ελευθερία επιλογής στην ιδιωτική σφαίρα. Όμως η ιδιωτική ελευθερία των πλουσίων είναι εξαιρετικά πιο ευρεία από την ιδιωτική ελευθερία των φτωχών. Ο πλούσιος χάνει μια ελευθερία την οποία απολαμβάνει, ενώ ο φτωχός μια δυνητική ελευθερία.
Καταλήγω. Αντί η ισότητα να προάγεται μόνο στο μέτρο που είναι συμβατή με την ανάπτυξη θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η τελευταία θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και τελικά την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτό το τελευταίο δεν ήταν άλλωστε το βασικό ηθικό αίτημα της νεωτερικής εποχής;

ΥΓ. Καθώς το «φάντασμα» της έλλογης και δίκαιης σύνθεσης της ελευθερίας και της ισότητας εξακολουθεί να μας στοιχειώνει, και για να μη θεωρηθεί ότι το ζήτημα της ισότητας μονοπωλείται από την Αριστερή ιδεολογία, επιφυλλάσομαι να μιλήσω σε επόμενο post για τη Φιλελεύθερη οπτική πάνω στο ίδιο ζήτημα.

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ' ΑΣΤΡΑ

Η Αμαλία Καλυβινού το 30χρονο κορίτσι που, μέσα από τη δημοσιοποίηση της προσωπικής της περιπέτειας αγωνίστηκε για το δικαίωμα του ασθενή στην αξιοπρεπή περίθαλψη, «φτερούγισε», στις 25/05/2007, στη «γειτονιά των Αγγέλων». Αντιγράφω την επικεφαλίδα από το blog της:
«Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι, ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Η μόνη τους έννοια είναι η "κονόμα". Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο, η δικαιοσύνη τους αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ».
Όλοι εμείς, οι επιζώντες στο μεγάλο Θέατρο της ζωής, ας κρατήσουμε ζωντανό το παράδειγμά της...
Αντίο Αμαλία...

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΔΡΑΠΕΤΕΣ

Είναι πλούσιο το ποτάμι της εκπαίδευσης, πολύ πλούσιο σε υποβολή ιδεών, που φαντάζουν σαν ελευθερία επιλογής. Στην πηγή του ποταμού βρίσκεται η «ΙΔΕΑ των Ιδεών», η ατομική, ευδαιμονική κατανάλωση. «Καταναλώνω, άρα υπάρχω». Έτσι ορίζεται η Κοινωνία μας, η κοινωνία των υπηρετών που πασχίζουν να εξασφαλίσουν μια θέση στην επετηρίδα κοινωνικής καταξίωσης και οικονομικής αναπαραγωγής, καταβάλλοντας το αντίτιμο της πειθαρχίας και της πίστης. Της πίστης στον αόρατο αφέντη της ζωής τον καλοκάγαθο παραγωγό, σκηνοθέτη, και διανομέα – ή εταιρεία Διανομής – την ΙΔΕΑ.
«Λοιπόν; Για πες μας εσύ νέε προφήτη, σε ποιο ποταμό ήρθε η ώρα να βαπτιστούμε; Γίνε εσύ ο νέος καθοδηγητής για να ορίσεις τα όριά μας. Γίνε εσύ ο νέος μας δεσμοφύλακας, στο ασύλληπτο θέατρο του χρόνου, όπου η εναλλαγή των πράξεων αφορά στην εναλλαγή δεσμοφυλάκων και ορίων. Τι καινούργιο έχεις να μας προτείνεις;»
Τίποτα περισσότερο από αυτό.
«Φυλαχτείτε, τολμηροί σχοινοβάτες φυλαχτείτε, από τα παιχνίδια της μνήμης. Λουστείτε στην αθάνατη πηγή της λησμονιάς, λησμονείστε το Νεύτωνα και τον νόμο του, για να επιθυμήσετε να φτερουγίσετε.
Ή, τα τερτίπια στα όρια της συνείδησης, παιχνιδίσματα του φωτός, στο σκοτάδι της ύπαρξης. Ποιος αλήθεια κρατάει την άκρη του Μίτου;»

ΥΓ. Αφιερωμένο στα παιδιά του σήμερα που αγωνίζονται τον άδικο αγώνα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Αφιερωμένο στα παιδιά του χτες, σε όλους εμάς δηλαδή, που ανταλλάξαμε την ελευθερία με την ασφάλεια. Και πάνω απ’ όλα αφιερωμένο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που αντί να προάγει την κριτική σκέψη προάγει τη μίμηση, τον κομφορμισμό, το βόλεμα και την υποταγή.

Η LIVANA & Ο PROUST

Η Livana δεν έχει δικό της blog. Η Livana είναι μια περιφερόμενη σχολιογράφος που δεν αναγνωρίζει «φυλακές». Τον τελευταίο καιρό έχει «κουρνιάσει» στο χώρο μου. Έπειτα από την πρόσκλησή μου, και παρόλο που ηχούσαν οι σειρήνες των ανταγωνιστών (σικ) στ’ αυτιά της, η Livana αποδύθηκε στο λεκτικό στριπτίζ που ακούει στο όνομα «Ερωτηματολόγιο του Proust». Οι απαντήσεις της συνιστούν μια καλή ευκαιρία αποκρυπτογράφησης του μυστηριώδους αυτού πλάσματος. Την παραδίδω στην κρίση σας, ευθύς αμέσως...

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Ό,τι μου δίνει την αίσθηση της ανάτασης, της αναγέννησης

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Η υπόσχεση του φευγιού….σπάνια … Και το μισητό ξυπνητήρι καθημερινά

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Λίγο πριν

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Η αισιοδοξία

5. Το βασικό ελάττωμά σας;

Η μη επικέντρωση στον στόχο, και η έλλειψη προγραμματισμού

6. Σε ποιά λάθη δείχνεται τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Στα λάθη άγνοιας

7. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Με καμμία δεν θα ήθελα να ταυτιστώ. Αν όμως διάλεγα μια θα ήταν η Υπατία

8. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Προτιμώ τους αντιήρωες. Ήρωάς μου μπορεί να γίνει ο απλός «ανώνυμος» άνθρωπος που θα καταφέρει να «σηκώσει το ανάστημά του» σε οτιδήποτε προσπαθεί να καταβάλει την ψυχή του, τα όνειρά του, τη ζωή του

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Ο τόπος που ακόμη δεν έχω επισκεφτεί και οι άνθρωποι, πάντα οι άνθρωποι γύρω μου

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Αντόνιο Πόρτσια, Φίλιπ Ντικ, Κάρεν Μπλίξεν, Ιτάλο Καλβίνο, Πόε, Πατρίκ Ζίσκιντ, Ζοζέ Σαραμάγκου, Καμύ, Ούρσουλα Λε Γκεν, Ζυράννα Ζατέλη, Άλντους Χάξλεϋ, Φλωμπέρ, Μπορίς Βιάν, Ουμπέρτο Έκο, και πολλοί-πολλοί άλλοι

11. Ποιά αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Το θάρρος …γιατί αν έγραφα ..λεβεντιά…ότι θέλει καταλαβαίνει ο καθένας

12. ...και σε μια γυναίκα;

Μα…το θάρρος παρομοίως...

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Θα ήμουν ανειλικρινής αν έγραφα κάποιο όνομα. Έχω μουσικές που αγαπώ και κινούνται σε πάρα πολλά είδη. Τελευταία, η δουλειά που με έχει εντυπωσιάσει είναι η Μυθωδία του Βαγγέλη Παπαθανασίου

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντούς;

Δεν έμαθα ποτέ να σφυρίζω, αλλά τον τελευταίο καιρό πηγαινοέρχομαι στο Paroles…

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

«Σιντάρτα», «Ο λύκος της Στέπας» του Χέρμαν Έσσε και «Να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους» του Μπορίς Βιάν (εκ των εφηβικών χρόνων)

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

Ολόκληρο πάζλ από εικόνες και ψυχολογικές στιγμές ταινιών που έχω δεί. Χωρίς λογοκρισία συνείδησης αναδύθηκαν τα «Όνειρα» του Κουροσάβα, οπότε το αναφέρω. Αλλά είναι τόσες πολλές...

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Βαν Γκογκ

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

Λατρεύω τα χρώματα, τους τόνους τους, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα

19. Ποιά θεωρείται ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Ότι έμαθα να ξανασηκώνομαι όταν «πέφτω»

20. Το αγαπημένο σας ποτό;

Αναλόγως που βρίσκομαι…. Πίνω τεκίλα κίτρινη, τσίπουρο, ούζο, κρασί, μπύρα μαύρη, (δηλαδή…όχι δεν λέω)

21. Για ποιό πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Για τίποτε. Όλα κάπου θα με πάνε!!! Αλλά σιχαίνομαι τον εαυτό μου όμως όταν πληγώνω τους άλλους, ακόμη και αν τους κάνω καλό με αυτόν τον τρόπο!

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο από όλα;

Οτιδήποτε παραπέμπει σε φυλακή…

23. Όταν δε γράφετε ποιά είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Δεν γράφω. Λατρεύω όμως να διαβάζω τα γραπτά άλλων

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Η βιολογική και παράλληλα νοητική μου κατάρρευση

25. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέμματα;

Όταν αισθάνομαι ότι κινδυνεύω

26. Ποιό είναι το μοτό σας;

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού»

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Ξαφνικά. Αλλά να επανέλθω πάλι πίσω αφού έχω «δεί» την άλλη πλευρά και να προλάβω να το πω σε κάποιον. Κυρίως να μην επιβαρύνω κανένα...

28. Εάν συναντούσατε το Θεό τι θα θέλατε να σας πεί;

Α!!!! με βρήκες….

29. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;

Μου βάζω δύσκολα…

ΚΙΝΑ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Το πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό οδοιπορικό στην Κίνα που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο blog της Aurora μου έδωσε το έναυσμα για τις σκέψεις που ακολουθούν.
Η ήδη τεράστια οικονομία της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου αναπτύσσεται με ετήσιο ρυθμό σχεδόν 10%, τετραπλάσιο από το μέσο ρυθμό ανάπτυξης των οικονομιών του Πρώτου Κόσμου. Η ανάπτυξη αυτή τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από ξένα κεφάλαια που επενδύονται στο εσωτερικό της χώρας. Ενδεικτικό στοιχείο της νοοτροπίας ανακάλυψης ενός σύγχρονου Ελντοράντο, που συνδυάζει φθηνό εργατικό κόστος και «παρθένα» αγορά, από το συνεχώς μετακινούμενο σε παγκόσμιο επίπεδο επιχειρηματικό κεφάλαιο, είναι το γεγονός ότι το 2002 διοχετεύτηκαν στην Κίνα 53 δισεκατομμύρια δολλάρια το μεγαλύτερο ποσό ξένων επενδύσεων από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α. Παράλληλα, η Κινεζική Κυβέρνηση φροντίζει να ενισχύει την αναπτυξιακή προοπτική διατηρώντας τη συναλλαγματική ισοτιμία του κινέζικου νομίσματος σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα (ένα μεγάλο μέρος των τραπεζικών αποθεματικών της φυλάσσεται σε δολλάρια). Κατ' αυτό τον τρόπο πριμοδοτεί τις εξαγωγές των έτσι και αλλιώς φθηνών, λόγω εργατικού κόστους, κινεζικών προϊόντων. Η πρωτοφανής οικονομική ανάπτυξη συνοδεύεται από το φαινόμενο της αστικοποίησης και της σημαντικής βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών. Έτσι, αν και το μέγεθος των νοικοκυριών μειώθηκε από 4,5 ανθρώπους ανά κατοικία το 1985 στους 3,5 το 2000 με πρόβλεψη να μειωθεί ακόμα περισσότερο στους 2,7 μέχρι το 2015, η κατά κεφαλήν επιφάνεια σε κάθε σπίτι τριπλασιάστηκε!!
Στο ισοζύγιο της ταχύτατα αναπτυσσόμενης Κινεζικής οικονομίας θα πρέπει να αντισταθμιστεί ένας μακρύς κατάλογος προβλημάτων που ξεκινά, από την συσσώρευση παγκόσμιων βιομηχανικών απορριμμάτων στην ενδοχώρα και την πρωτοφανή ατμοσφαιρική ρύπανση στα αστικά κέντρα και φτάνει μέχρι την ολική καταστροφή των φυσικών ενδιαιτημάτων (δάση, υγρότοποι) και τις επακόλουθες απώλειες στη βιοποικιλότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα τα 2/3 των κινεζικών πόλεων είναι περικυκλωμένες από επικίνδυνα τοξικά απορρίμματα, κυρίως βιομηχανικά και ηλεκτρονικά σκουπίδια που μεταφέρονται εκεί από τις χώρες του Πρώτου Κόσμου. Το μέσο επίπεδο μολύβδου στο αίμα των κατοίκων των σημαντικότερων μεγαλουπόλεων είναι σχεδόν διπλάσιο από το θεωρούμενο, σε άλλα μέρη του κόσμου, επιβαλαβές. Η όξινη βροχή, η οποία τη δεκαετία του ’80 ήταν περιορισμένη σε λίγες μόνο περιοχές στα νοτιοδυτικά και τα νότια, έχει επεκταθεί και πλέον πλήττει το 1/4 των κινεζικών πόλεων κατά τις μισές βροχερές ημέρες του χρόνου. Οι ξηρασίες και οι πλημμύρες, φαινόμενα που συνδέονται άμεσα με την αποδάσωση - η Κίνα είναι μια από τις πιο φτωχές σε δάση χώρες παγκοσμίως - είναι πλέον συχνότερες και περισσότερο καταστροφικές από ποτέ. Οι αμμοθύελλες που πλήττουν πολλές σύγχρονες μεγαλουπόλεις, απόρροια και αυτές της εκτεταμένης αποδάσωσης, οδήγησαν την Κινεζική κυβέρνηση στην απόφαση να θωρακίσει την πόλη του Πεκίνου, ενόψει των θερινών Ολυμπιακών αγώνων του 2008, με ένα «πράσινο τείχος» από δέντρα, συνολικού κόστους 6 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Και για να μην νομίζετε ότι αυτά είναι ζητήματα για εσωτερική κατανάλωση, σας υπενθυμίζω ότι σήμερα η Κίνα αποδίδει στην ατμόσφαιρα το 12% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως, διαδραματίζοντας βασικό ρόλο στην ανάπτυξη του «φαινομένου του θερμοκηπίου». Εάν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις η Κίνα θα γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050, αποδίδοντας το 40% του παγκόσμιου συνόλου των ρύπων.
Τα παραπάνω στοιχεία καθιστούν περισσότερο από εμφανές το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να πραγματοποιείται ερήμην των περιβαλλοντικών προβλημάτων που εγείρει η άκριτη εκμετάλλευση των διαθέσιμων φυσικών πόρων. Εφόσον λοιπόν επιθυμούμε να παραμείνει ο πλανήτης μας βιώσιμος για τις γενιές που ακολουθούν, είναι απαραίτητο να καταδείξουμε τα όρια του επιστημονικού ιδεολογήματος της αέναης οικονομικοτεχνολογικής προόδου που προελαύνει σε βάρος της Φύσης. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η ανάπτυξη μιας κουλτούρας φυσικοκοινωνικής ευθύνης που θα καθιστά ευκρινή την αναγκαιότητα ριζικής αναθεώρησης των θεμελιωδών καταναλωτικών αξιών και προτύπων, κυρίως από τους πολίτες των Χωρών του Πρώτου Κόσμου που τα αναδεικνύουν.

Το στοίχημα για το μέλλον εξακολουθεί να παραμένει ανοιχτό!!

ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

Το τραγούδι «Histoire d’un Amour» που ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο η Dalida αφιερώνεται στον πιο αγνό εκφραστή της αγάπης, τη Μητέρα. Στο πρόσωπό της, η αγάπη δε γεφυρώνει εκ των υστέρων το χάσμα ανάμεσα στο «Εγώ» και το «Εσύ» αλλά ενσαρκώνει την καταγωγική προϋπόθεση του «Εγώ» που γίνεται «Εσύ» σαν υπέρτατη προσφορά.
Και εγώ μαμά σ’ αγαπώ...

ΑΥΓΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ

Το τραγούδι της Αυγής αφιερώνεται σε όλους αυτούς που εξακολουθούν να ονειρεύονται έναν διαφορετικό τρόπο ύπαρξης κόντρα στο ρεύμα της εργαλειακής λογικής. Σε όλους όσους φροντίζουν με επιμέλεια τον κήπο των αισθήσεων και των αισθημάτων. Σε όλους όσους δεν ζητούν αλλά δίνουν απλόχερα. Σε όλους αυτούς που αγωνίζονται να μετατρέψουν σε λεωφόρο το μονοπάτι της ηθικής αίσθησης, σαν την καταγωγική ταυτότητα και τον ιστορικό προορισμό του ανθρώπου. Το φως αυτής της Αυγής είναι τόσο επιτακτικό, τόσο αναγκαίο!!

Και φυσικά αφιερωμένο στην εικονική, αλλά ταυτόχρονα τόσο ζωντανή διαδικτυακή συντροφιά.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ

Τα prosopa με προσκαλούν σε ένα λεκτικό στριπτίζ που καλείται «το ερωτηματολόγιο του Προύστ». Προχωρώ ευθύς αμέσως στη δική μου εκδοχή των 29 απαντήσεων.

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Καλοκαίρι στη θάλασσα και ερωτευμένος

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Προτιμώ να κοιμάμαι τα πρωινά

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Σήμερα το μεσημέρι

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Κόντρα στο ρεύμα των «πρέπει»

5. Το βασικό ελάττωμά σας;

Απογοητεύομαι εύκολα

6. Σε ποιά λάθη δείχνεται τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Στα επιπόλαια

7. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Με το λιμπερτίνο Τζιάκομο Καζανόβα

8. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Όλοι όσοι αντιστέκονται στα προφανή, όλοι όσοι δεν ευτελίζουν τα όνειρά τους

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Σαντορίνη, αρχές καλοκαιριού

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Σταντάλ, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Λόντον, Σαμαράκης

11. Ποιά αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Την ειλικρίνεια

12. ...και σε μια γυναίκα;

Τη φιλαρέσκεια

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Λίστ

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντούς;

Αυτή την περίοδο σιγοτραγουδώ το «Άνθρωποι μονάχοι»

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Αποφεύγοντας τέτοιους χαρακτηρισμούς θα έλεγα ότι ένα βιβλίο που επιστρέφω συχνά σε αυτό είναι ο «Μάρτιν Ήντεν» του Τζάκ Λόντον

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

Σε απόλυτη συμμετρία με την προηγούμενη απάντηση «Ο θρόνος του αίματος» του Κουροσάβα

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Μικελάντζελο Μερίζι Ντα Καραβάτζιο

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

Το μπλέ σε όλες του τις αποχρώσεις

19. Ποιά θεωρείται ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Να αναγνωρίζω τις αποτυχίες μου

20. Το αγαπημένο σας ποτό;

Αυτή την εποχή τζιν τόνικ

21. Για ποιό πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Για όλα όσα δεν έζησα

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο από όλα;

Τη βρωμιά και την έλλειψη γούστου

23. Όταν δε γράφετε ποιά είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Όταν δεν ερωτεύομαι, δεν αθλούμαι, δε διαβάζω, δεν περιφέρομαι άσκοπα, τότε ναι κάτι «σκαρώνω» και εγώ

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Η μιζέρια και η αδυναμία του σώματος να ακολουθήσει τις διαδρομές του πνεύματος

25. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέμματα;

Όταν προωθείται η εξέλιξη της δράσης

26. Ποιό είναι το μοτό σας;

C’ est la vie

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Έτσι όπως ήρθα στον κόσμο. Ξαφνικά και αναίτια

28. Εάν συναντούσατε το Θεό τι θα θέλατε να σας πεί;

«Γιατί ποτέ δε με αναζήτησες στη σιωπή;»

29. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;

Eγρήγορσης.

Η προσωπική μου κατάθεση έφτασε στο τέλος της. Θα τολμήσω να παραδώσω τη σκυτάλη στη Livana και τον Asteroid. Οι τρείς που μου λείπουν είναι απόρροια της έντονης εσωστρέφειας που με διακρίνει.

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΥΣΤΗΡΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης.

Οι περισσότερες ιστοσελίδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα «μπλοκάρονται» από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθονή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νέα Υόρκη, πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου. Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες. Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…
Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο «198964» στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.
Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν να γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!