ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ...

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα,

που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε.

Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι,

και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.

Ο αρνηθείς δε μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγε.

Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι – το σωστό – σε όλη τη ζωή του.

ΥΓ. Το ποίημα του Καβάφη «Che fece…il gran rifiuto» αφιερώνεται κάπου...

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ

Ένα τραγούδι, το "Looking for the summer" του Chris Rea, για όσους εξακολουθούν ν'αναζητούν τα καλοκαίρια της ζωής. Προσοχή όμως!! Όσο περιορίζουμε το καλοκαίρι σε σωματικές εκφορτίσεις ενάντια στο "βάρβαρο" ορθολογισμό του Χειμώνα τόσο συρρικνώνουμε το νόημά του, δηλαδή το χρόνο του. Γιατί το καλοκαίρι σαν τον αιώνιο έφηβο των αιώνων ξεδιψά την επιθυμία του στην πηγή της γνώσης. Μιας γνώσης που δε μπορεί παρά να διευρύνει την στεγνή αλήθεια της Λογικής με τους χυμούς των Αισθήσεων.

Μέχρι τότε η μελαγχολική συνειδητοποίηση της ανέφικτης αναζήτησης θα μας συντροφεύει...

ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΥΑΛΟΣ;

Κυριακή μεσημέρι στην Αθήνα. Ο ήλιος να λιώνει την άσφαλτο. Μια μηχανή που τρέχει να κρυφτεί από τον ήλιο, ένας νεαρός (μπορείς να τον χαρακτηρίσεις και έτσι) και μια έλλειψη, ανάμεσα στις υπόλοιπες. Μιλάμε για το κράνος φυσικά. Μια ωραιότατη κλήση που συνοδεύεται από μια κατάθεση διπλώματος στο πλησιέστερο αστυνομικό Τμήμα είναι ο θλιβερός απολογισμός της «ζωηρής» συνάντησης με το σταθμευμένο περιπολικό. Ακολουθούν τα εξής:

Αστυνομικός: Γιατί δε φοράται κράνος κύριε; Γνωρίζεται ότι συνιστά τροχαία παράβαση;

Μοτοσυκλετιστής: Μήπως παραβίασα ερυθρό σηματοδότη ή οδηγούσα μεθυσμένος θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των συνανθρώπων μου; Ζούμε σε Φιλελεύθερη Δημοκρατία; Γιατί θα πρέπει να μου υποδείξει κάποιος το σωστό τρόπο συμπεριφοράς από τη στιγμή που δεν καταργώ την ελευθερία του διπλανού μου;

Αστυνομικός: Επειδή κύριε δεν έχετε κυκλοφοριακή συνείδηση και το κράτος φροντίζει για τη ζωή σας, που δε φροντίζετε εσείς.

Μοτοσυκλετιστής: Μάλιστα. Και αφού το κράτος είναι ο στοργικός πατέρας που φροντίζει για τη ζωή μου υποδεικνύοντας το σωστό δρόμο γιατί δεν κάνει έναν κόπο να μου εξασφαλίσει πρώτα αξιοπρεπή υγειονομική περίθαλψη, αξιοπρεπή δωρεάν εκπαίδευση και συναφή με το αντικείμενο των σπουδών μου επαγγελματική αποκατάσταση; Γιατί δε φροντίζει ο μισθός μου να καλύπτει το μάξιμουμ αντί για το μίνιμουμ των αναγκών μου;

Αστυνομικός: Τι να σας πω κύριε και εγώ υπάλληλος των 800 ευρώ είμαι και εκτελώ εντολές. Και μάλιστα με προσδιορισμένους, ως προς τον αριθμό των κλήσεων που πρέπει να «κόψω», στόχους.

Μοτοσυκλετιστής: Και εγώ υπάλληλος των 800 ευρώ δυστυχώς.

Αστυνομικός: Χαίρομαι που συμφωνούμε επιτέλους. Α και μια υπενθύμιση επειδή είστε επικοινωνιακότατος. Αν την πληρώσετε εντός δεκαημέρου έχετε έκπτωση 50%.

Μοτοσυκλετιστής: Ευχαριστώ πολύ. Δηλαδή 180 ευρώ περίπου το ¼ του μισθού μου. Καλά λένε ότι η άμεση φορολόγηση είναι και η δικαιότερη, για λόγους αναλογικότητας...

Αστυνομικός: Ακριβώς. Αντίο σας κύριε...

Ο διάλογος φανταστικός σε μια φανταστική, κυριολεκτικά, χώρα. Την Ελλάδα του 21ου αι.

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Ας μιλήσουμε για λουλούδια...
ας λησμονηθούμε μέσα σε σχήματα,
ας μεθύσουμε με χρώματα,
ας χαθούμε σε αρώματα...

Ιστορίες ξεχασμένες μπροστά στα μάτια του κήπου μας
γραμμένες με χώμα και φώς
τόσο ακίνητες...θαρρείς πληκτικές.

Να ξαποστάσουμε για λίγο;
Να τολμήσουμε να μιλήσουμε για άγνωστες, φορτισμένες λέξεις;
Περηφάνεια, Προσήλωση, Αποστασιοποίηση....

Ας μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά...
ας μιλήσουμε για ομορφιά, ανιδιοτελή και αναγκαία,
για ομορφιά που δε λοξοδρομεί ναρκισσευόμενη.
Ας μιλήσουμε για Αυτάρκεια.....από πού πηγάζει άραγε;
Είναι το τίμημα της γνώσης, ή της άγνοιας;

Διακρίνω σωστά μια δόση ειρωνίας
στον ανθό που κρυφοκοιτάζει δειλά προς το μέρος μου;

ΥΓ. Αφιερωμένο στο "Γράμμα" σου Άρη...

Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

Σήμερα, και σε συνέχεια προηγούμενου post, θα ασχοληθώ με την Φιλελεύθερη εκδοχή της έννοιας της ισότητας. Μιλώ φυσικά για την περίφημη «Θεωρία της Δικαιοσύνης» του καθηγητή πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ John Rawls. Η καθοδηγητική ιδέα, κατά το πρότυπο του Κοινωνικού Συμβολαίου, αφορά στις αρχές δικαιοσύνης, τις οποίες θα αποδέχονταν σε μια αρχική κατάσταση ισότητας, ελεύθερα και έλλογα πρόσωπα, μεριμνώντας για την προαγωγή των συμφερόντων τους.
Στα πλαίσια αυτά η «Θεωρία της Δικαιοσύνης» ως ακριβοδικία περιλαμβάνει δυο βασικές αρχές. Σύμφωνα με την πρώτη, κάθε πρόσωπο πρέπει να έχει ίσο δικαίωμα στο πιο εκτενές συνολικό σύστημα βασικών ελευθεριών. Σημαντικότερες ανάμεσά τους είναι η πολιτική ελευθερία, η ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι, η ελευθερία της συνείδησης και η ελευθερία της σκέψης, η προσωπική ελευθερία και το δικαίωμα κατοχής ιδιοκτησίας. Σύμφωνα με τη δεύτερη αρχή, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες πρέπει να ρυθμίζονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποβαίνουν προς όφελος των λιγότερων ευνοημένων και να συνδέονται με αξιώματα και θέσεις ανοιχτές σε όλους, υπό συνθήκες ακριβοδίκαιης ισότητας ευκαιριών. Οι αρχές της δικαιοσύνης ιεραρχούνται κατά λεξικογραφική σειρά με την πρώτη να προτάσσεται της δεύτερης. Δηλαδή παραβιάσεις των βασικών ίσων ελευθεριών που προστατεύονται από την πρώτη αρχή δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ούτε να αντισταθμιστούν από μεγαλύτερα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.
Εδώ χρειάζεται να κάνω μια διευκρίνηση. Στο Φιλελεύθερο οικοδόμημα δίπλα στην έννοια της ελευθερίας υπάρχει η έννοια της δίκαιης ανταμοιβής, με βάση την οποία δικαιολογούνται οι ανισότητες σαν απαραίτητα συστατικά στοιχεία για την πραγματοποίηση κοινωνικής βελτίωσης και προόδου. Η Ρωλσιανή θεωρία έρχεται να ανατρέψει αυτή τη συντηρητική αντίληψη προτείνοντας τη Δημοκρατική ισότητα στη θέση της Φυσικής ελευθερίας και της Φιλελεύθερης ισότητας. Τί σημαίνει αυτό;
Το σύστημα της Φυσικής ελευθερίας περιλαμβάνει μια τυπική ισότητα ευκαιριών με την έννοια ότι όλοι διατηρούν νομικά δικαιώματα πρόσβασης σε προνομιακές κοινωνικές θέσεις, χωρίς όμως να καταβάλλεται προσπάθεια για τη διατήρηση της ισότητας ή της ομοιότητας των κοινωνικών συνθηκών. Με τον τρόπο αυτό καταστρατηγείται η έννοια της δίκαιης ανταμοιβής εφόσον διαιωνίζεται η υφιστάμενη ανισότητα που απορρέει από το κληρονομημένο εισόδημα και την κοινωνική θέση. Η Φιλελεύθερη ερμηνεία επιδιώκοντας να μετριάσει την επιρροή των κοινωνικών συγκυριών προσθέτει στο προαπαιτούμενο της ανοιχτής σταδιοδρομίας την περαιτέρω συνθήκη της ακριβοδίκαιης ισότητας των ευκαιριών, δηλαδή τον κατάλληλο σχεδιασμό του εκπαιδευτικού συστήματος έτσι ώστε να αντισταθμίζονται οι ταξικοί φραγμοί. Η Φιλελεύθερη ερμηνεία εξακολουθεί να φαντάζει ελαττωματική στο βαθμό που η φυσική ικανότητα δεν αποτελεί παρά προϊόν τυχαιότητας για να αξιώνει ανταμοιβή. Καθώς η φυσική κατανομή προσόντων δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη ή άδικη, δίκαιος ή άδικος είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται ζητήματα αυτής της μορφής από τους θεσμούς. Έτσι η Δημοκρατική ερμηνεία, η οποία προκύπτει από το συνδυασμό της αρχής της ακριβοδίκαιης ισότητας των ευκαιριών με την αρχή της Διαφοράς, δηλαδή της δικαιολόγησης της ανισότητας στο βαθμό που αποβαίνει προς όφελος αυτών που βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση, έρχεται να καλύψει το κενό της άδικης θεσμικής αντιμετώπισης.
Ρυθμίζοντας τις ανισότητες με τρόπο που να λειτουργούν υπέρ του αμοιβαίου οφέλους και απέχοντας από την εκμετάλλευση τυχαίων φυσικών γεγονότων και κοινωνικών περιστάσεων, στο πλαίσιο των ίσων ευκαιριών, τα άτομα εκφράζουν το σεβασμό που αισθάνονται για τους άλλους και ταυτόχρονα τον αυτοσεβασμό τους. Έτσι, βάση του αυτοσεβασμού σε μια δίκαιη κοινωνία δε συνιστά το εισόδημα του καθενός, αλλά η δημόσια επιβεβαίωση της ισότιμης θέσης των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή την αντιμετώπιση των συνανθρώπων όχι ως μέσων αλλά ως αυτοσκοπών, γίνεται περισσότερο αποτελεσματική η κοινωνική συνεργασία και αυξάνεται η αίσθηση της κοινωνικής συνοχής.
Ακούγονται ουτοπικά όλα αυτά;

ΥΓ. Η «Θεωρία της Δικαιοσύνης» εκδόθηκε στις Η.Π.Α. το 1971 και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ» μόλις το 2001.

ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Μιλώντας αυτές τις ημέρες για τα όρια της ελευθερίας έκφρασης του καλλιτέχνη καθώς και για το βαθύτερο νόημα της Τέχνης σκέφτηκα, αντί για άρθρο, να «ανεβάσω» το «Concierto de Aranjuez» μια από τις πιο φημισμένες συνθέσεις για κιθάρα που εμπνεύστηκε ο Joaquin Rodrigo (1901-1999) το 1939 στο Παρίσι. Εκεί, το ανεπιτήδευτο ύφος της συναισθηματικής καθαρότητας αναγνωρίζει τα όριά του καθώς συναντά την απαισιοδοξία μιας πνευματικής και κοινωνικής ατμόσφαιρας που βαραίνει καθώς την κυκλώνουν τα σύννεφα του πολέμου.

Ναι, αυτό είναι ΤΈΧΝΗ....

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ...

Την Παρασκευή που μας πέρασε ένιωσα, με αφορμή την πρωτοφανή διαδικτυακή κινητοποίηση για το θάνατο της Αμαλίας, ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που είμαι μέλος μιας κοινότητας, αυτής των ελλήνων bloggers. Είναι πολύ περίεργο αυτό το συναίσθημα «βροντερής» συστράτευσης με ανθρώπους που δε γνωρίζεις ενάντια στην αναξιοπρέπεια, το θάνατο και τη λήθη. Και ταυτόχρονα είναι περισσότερο έντονη από ποτέ η αίσθηση ότι αρκετοί από εμάς, πέρα από τις «μικρές» καθημερινές, εξατομικευμένες αγωνίες και ανασφάλειες έχουμε κρατήσει αλώβητο έναν μικρό χώρο «ηθικής» αίσθησης. Μιας «ηθικής» αίσθησης που μας επιτρέπει ν’ αφουγκραζόμαστε, να συγκινούμαστε, να οργιζόμαστε, να δηλώνουμε συμμέτοχοι σε πράγματα που υπερβαίνουν τη μικρότητά μας.

Ναι το γνωρίζω, η Αμαλία θα ξεχαστεί...τόσο γρήγορα όσο υποδηλώνει ο τίτλος του τελευταίου της post. Το Σύστημα αξιοπρεπούς Υγειονομικής περίθαλψης συν-μετρητής ενός «διαφορετικού», πέρα από το Κατά Κεφαλήν Εισόδημα, δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης θα παραμείνει ερμητικά «κλειστό» για τους μη έχοντες. Και οι τυμβωρύχοι θα ανακαλύψουν, ήδη ανακάλυψαν, για ακόμη μια φορά «χρυσό» πίσω από τον ανθρώπινο πόνο.
Όμως, αυτή η πρωτόγνωρη διαδικτυακή κινητοποίηση από ανθρώπους τόσο ετερόκλητους μεταξύ τους με κοινό γνώμονα το ήθος της απλότητας και της ανωνυμίας είναι η ζωντανή παρακαταθήκη, η παραδειγματική συμπεριφορά που, δοθείσης ευκαιρίας, θα ενεργοποιηθεί πάλι. Αυτό είναι το μοναδικό «φωτεινό», κατά τη γνώμη μου, σημείο σε όλη αυτή την ιστορία.

Η Αμαλία πέθανε αφού πρώτα υπέφερε. Στο χέρι μας είναι να σώσουμε, την επόμενη φορά πια, και τον Άνθρωπο και την Ανθρωπινότητα!!!

ΥΓ1. Επειδή σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε όλοι ίσοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την «κατάθεση ψυχής» των ανθρώπων που φέρουν την ευθύνη οργάνωσης αυτής της προσπάθειας. Αναφέρομαι σε όλους τους συντελεστές του blog «Για την Αμαλία».
ΥΓ2. Δυστυχώς στην προσπάθεια αυτή δεν μπορώ να συμπεριλάβω τον κύριο Γιώργο Κρόγια που επιμελήθηκε τα, εξαιρετικά ομολογουμένως, βίντεο που «ανέβηκαν» στο youtube εξαιτίας της «εκθαμβωτικής» υπενθύμησης της κομματικής του ταυτότητας στο σχόλιο που άφησε στο blog του κυρίου Βενιζέλου.
ΥΓ3. Απογοητευτικός επίσης ο πολύς κύριος Βενιζέλος, ο οποίος σε μια υποκριτική επίδειξη αναντίστοιχη προς τον βαθμό ευφυίας του, μας πληροφορεί ότι κατέθεσε όλο το περιεχόμενο του ιστολογίου της Αμαλίας στη Βουλή προς κοινοβουλευτικό έλεγχο. Αλήθεια, το κατέθεσε σαν περιπτωσιολογική ή σαν παραδειγματική αναφορά; Και αν το κατέθεσε για τον δεύτερο λόγο, ποιά δικαιολογία υπάρχει για τη μακάρια αδιαφορία - άγνοια που βασιλεύει στην Ελληνική Βουλή;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

* ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι «για την Αμαλία»).

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ…