ΠΕΡΣΕΑΣ & ΜΕΔΟΥΣΑ

Από καιρό ήθελα να διηγηθώ την ιστορία ενός μυθικού ήρωα από τους ελάσσονες της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Ο λόγος θα φανεί στο «χειροκρότημα»...

Ο Περσέας λοιπόν, καρπός της Δανάης και του Δία μεγαλώνει, εξόριστος από το Άργος, στη Σέριφο μαζί με τη μητέρα του. Ο βασιλιάς της Σερίφου, Πολυδέκτης, θέλοντας να ξεφορτωθεί το βασικό εμπόδιο στο γάμο του με την όμορφη Δανάη, δίνει εντολή στον νεαρό ήρωα να φέρει σε πέρας μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, να σκοτώσει τη Μέδουσα. Το μυθικό Τέρας που κατοικεί σε ένα βράχο στις ακτές του Ωκεανού έχει τόσο αποκρουστικό βλέμμα που όποιος την κοιτά κατάματα πετρώνει. Σε βοήθεια του ήρωα προστρέχουν τόσο η θεά Αθηνά η οποία του δωρίζει την αστραφτερή της ασπίδα και το κοφτερό δρεπάνι για τον αποκεφαλισμό του τέρατος, όσο και ο αγγελιοφόρος των θεών Ερμής ο οποίος του δωρίζει ένα ζευγάρι φτερωτά σανδάλια. Για να μην πλατιάσω περισσότερο ο Περσέας φτάνει, πετώντας πάνω από τη θάλασσα, στις ακτές του Ωκεανού όπου βρίσκεται η Μέδουσα και ακολουθώντας τη συμβουλή της Αθηνάς την αποκεφαλίζει κοιτώντας μέσα από την ασπίδα του. Από το αίμα που ρέει ξεπροβάλλει ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο, το οποίο καβαλικεύει ο ήρωας και ανέρχεται στους Ουρανούς ολοκληρώνοντας με επιτυχία την αποστολή του.

Τι θα μπορούσε να σημαίνει στη σημερινή εποχή αυτός ο λησμονημένος μύθος; Η σύγχρονη Μέδουσα είναι η πολυσχιδής και απαιτητική πραγματικότητα του καθενός από εμάς. Όποιος την κοιτά κατάματα «πετρώνει», δηλαδή παραμένει αμετακίνητος στο ρέοντα χρόνο αποστερημένος από Επιθυμία. Αυτό το πολυπλόκαμο τέρας φυσικά και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Όμως μπορούμε να το υπερβούμε αναζητώντας τα μυστικά περάσματα τα οποία θα μας οδηγήσουν στο «φτερωτό» άλογο του συνεχούς αυτοπροσδιορισμού αντλώντας έμπνευση, εφηβική ορμή και περιέργεια.

Ας πετάξουμε λοιπόν μαζί με τον Πήγασο προς το προσωπικό μας «Νόστιμον ήμαρ».

Τι λέτε;