.jpg)
Αυτό που τους ένωσε, με την πρώτη ματιά, ήταν η λαγνεία, η λαχτάρα της σάρκας. Μια λαχτάρα ανεξήγητη με λογικούς όρους, στα όρια της βουλιμίας. Ερωτικά τηλεφωνήματα διανθισμένα με πνιχτά βογγητά τις πιο «ακατάλληλες» ώρες. Υπάρχουν αλήθεια τέτοιες ώρες όταν μιλάμε για αγνό, για απροϋπόθετο Πάθος; Βασανιστικές αναμονές μέχρι την επόμενη συνάντηση. Ερωτικές συναντήσεις κάτω από το αδυσώπητο τικ τακ του ρολογιού.
Η καθημερινότητα είχε αρχίσει να αποκτά μια άγρια ομορφιά. Η αίσθηση της ρευστότητας ζυμωνόταν μαζί με τις μέρες, μαζί με τις βδομάδες προσδίδοντάς τους το χαρακτήρα του απρόσμενου, το χαρακτήρα του εύθραυστου.
«Μωρό μου σε θέλω αποκλειστικά δικό μου» του μουρμούρισε την τελευταία φορά. Εκείνος χαμογέλασε αινιγματικά. Το περίμενε αυτό. Είχε έρθει η ώρα της πληρωμής!!! Πάντα έτσι γινόταν.
Το Αγόρι του Καλοκαιριού δεν αγαπούσε τους Χειμώνες...
10 σχόλια:
Αν είστε εσείς το αγόρι του καλοκαιριού θα σας μαλώσω... Τι θα πει δεν αγαπάτε τους χειμώνες? Εκτός αν σας δίνουν με οδηγίες χρήσεως οπότε το κορίτσι θα έπρεπε να τις είχε διαβάσει πιο προσεκτικά...Αν πάλι δεν είστε εσείς το αγόρι, να το μαλώσετε εκ μέρους μου... Με κάτι τέτοια αγόρια έχουμε φάει καλοκαίρια και καλοκαίρια και καλό δεν είδαμε... Τα σωστά αγόρια να του πείτε πρέπει να είναι σαν τα super puma.. Παντός καιρού...
Fevis...μήπως είδατε προκοπή με τα παντός καιρού; Αυτή η αίσθηση της απώλειας και του super και του puma δεν είναι που ταλανίζει την πλειονότητα των σύγχρονων ζευγαριών; Και παίρνω την καλύτερη δυνατή εκδοχή ότι δηλαδή οι εραστές ήταν κάποτε και τα δυο προναφερόμενα.
Γιατί υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να ήταν όλα ένα πέπλο, με το οποίο καλύψαμε τους ενδόμυχους φόβους μας...
Έλεος πια μ' αυτή τη σύγχρονη μανία να ορίσουμε τα πάντα ακόμα και το κατεξοχήν ρευστό περιβάλλον της ερωτικής επαφής...
ΥΓ. Στο κάτω - κάτω υπάρχουν και οι οδηγίες χρήσης που αναφέρεις...)))
pico
δεν ξέρω αν συζητάμε για το ίδιο πράγμα, αλλά δεν διαχωρίζω τους άντρες (ούτε κια τις γυναίκες) σε κατηγορίες. Εποχικούς ή μόνιμους, λες κι είναι υπάλληλοι του Δήμου.
Ο ίδιος άνθρωπος σε μια φάση της ζωής του μπορεί να είναι το ένα και σε μια άλλη το άλλο. Εγώ τουλάχιστον, όπως όλοι φαντάζομαι, έχω υπάρξει και τα δυο. Είναι και θέμα αλληλεπίδρασης.
Για να ξαναγυρίσω στον υπάλληλο του Δήμου, ακόμα κι αυτός μπορεί από εποχικός να γίνει μόνιμος, ή εποχικός στον Δήμο και μόνιμος αργότερα, αλλού (έχει μαζέψει και προυπηρεσία).
Osela...συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Επιπλέον με το χτεσινό ποστ ήθελα να δείξω και κάτι λίγο περισσότερο βαθύ, εγγενές μάλλον χαρακτηριστικό του ανθρώπινου ψυχισμού. Την τάση του ατόμου προς την τάξη και τη ρουτίνα η οποία, όταν και εφόσον επιτευχθεί, δημιουργεί αισθήματα πλήξης και φθοράς. Επιθυμούμε να διεμβολίσουμε την καθημερινότητά μας και όταν το επιτυγχάνουμε αγωνιζόμαστε να εντάξουμε τα νέα δεδομένα στη φθοροποιό ρουτίνα. Αυτό είναι από μια διαφορετική οπτική η ενόρμηση θανάτου που περιέγραφε ο Freud.
Και η κυκλική ψυχολογική διαδρομή επαναλαμβάνεται αενάως...
Κάτι, δηλαδή, θα κάνουμε για να νιώσουμε "ελεύθεροι", ότι και νάχουμε και, όταν ίσως τίποτα δεν μας λείπει;
Αυτό λές, pico;
Σπίθα...δεν είναι ζήτημα ελευθερίας αυτό που περιγράφω. Είναι κάτι πέρα από αυτό. Γιατί και το βόλεμα και η υπέρβασή του ελεύθερες επιλογές είναι.
Το βόλεμα είναι ελευθερία;
Eπαναπροσδιορισμός της "ελευθερίας", χρειάζεται.
Να το ψάξουμε;
Ελεύθερος : προέρχεται απο την λέξη λουτ
που σημαίνει πληθαίνω , πλουτίζω., μαθαίνω.
Απέχουν απο το βόλεμα.
Αλλο ελευθερία και άλλο ελευθεριότητα (κάνω ότι θέλω)
Σπίθα...εγώ μίλησα για ελεύθερη, δηλαδή μη εξαναγκαστική από εξωτερικούς παράγοντες, επιλογή.
Όσον αφορά τώρα στη γενική έννοια της ελευθερίας που αναφέρεσαι σίγουρα απαιτείται ένα δεσμευτικό πλαίσιο κατά την άσκησή της. Αλλιώς καταλήγει σε ελευθεριότητα...
ΥΓ. Τη λέξη "λουτ" πρώτη φορά την ακούω. Είσαι σίγουρος ότι προέρχεται από εκεί η ελευθερία;
Ναι...απόλυτα σίγουρος.
Δύσκολο το θέμα που έπιασες.
Δύσκολα θα επιβεβαιώσεις τα περί "λουτ".
Η ελευθερία είναι "αυξάνομαι"=λουτ.
Σηκώνει πολύ συζητηση το θέμα.
Άνοιχτό...μένει...
Θα συμφωνήσω πως έρχεται πάντα η ώρα της πληρωμής κι αυτή η ώρα - για δες!!! - είναι πάντα Χειμώνας...
Αντίδοτο; Τα αγόρια - και τα κορίτσια, φυσικά - του Καλοκαιριού να μένουν πάντα του Καλοκαιριού, του καλού καιρού, τουτέστιν!!!
;-)
Δημοσίευση σχολίου