ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

«Η ρευστότητα του διατραπεζικού συστήματος εξακολουθεί να δέχεται πιέσεις» δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (FED), Ben Bernanke, επιβεβαιώνοντας εκτιμήσεις πως το φαινόμενο της πιστωτικής κρίσης επιμένει. Σε φόρουμ που πραγματοποιήθηκε για την αγορά στεγαστικών δανείων υπό την αιγίδα της Federal Deposit Insurance Corp., ο κ. Μπερνάνκι απέφυγε να αναφερθεί σε ζητήματα νομισματικής πολιτικής ή οικονομικής ανάπτυξης. Δεσμεύτηκε, όμως, με τη συνέχιση των έκτακτων μέτρων (βλέπε πολιτική χορήγησης «φθηνού» χρήματος) για την επίτευξη της απαραίτητης σταθερότητας στο πιστωτικό σύστημα.

Να θυμίσω ότι υπό κανονικές συνθήκες το φαινόμενο του πληθωρισμού αντιμετωπίζεται με «σφιχτή» νομισματική πολιτική σε συνδυασμό με «πάγωμα» των μισθών και ημερομισθίων. Όταν όμως κινδυνεύει ένας από τους βασικούς πυλώνες του συστήματος καταναλωτικής πίστης τότε φυσικά αλλάζει η πρακτική αντιμετώπισης.

Τελικά αυτή η διττή συμπεριφορά που εκδηλώνεται ως πρακτική διάχυσης των ζημιών στο σύνολο του κοινωνικού σώματος όταν, αντίστροφα, η επίτευξη κερδών παρουσιάζεται σαν ατομικό, άξιο μίμησης, επίτευγμα το οποίο τροφοδοτεί ένα πανίσχυρο κοινωνικό πρότυπο πολύ με διασκεδάζει. Αλήθεια οι θιασώτες του laissez faire τι λένε για όλα αυτά;