Ας μιλήσουμε για λουλούδια...
ας λησμονηθούμε μέσα σε σχήματα,
ας μεθύσουμε με χρώματα,
ας χαθούμε σε αρώματα...
ας λησμονηθούμε μέσα σε σχήματα,
ας μεθύσουμε με χρώματα,
ας χαθούμε σε αρώματα...
Ιστορίες ξεχασμένες μπροστά στα μάτια του κήπου μας
γραμμένες με χώμα και φώς
τόσο ακίνητες...θαρρείς πληκτικές.
Να ξαποστάσουμε για λίγο;
Να τολμήσουμε να μιλήσουμε για άγνωστες, φορτισμένες λέξεις;
Περηφάνεια, Προσήλωση, Αποστασιοποίηση....
Ας μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά...
ας μιλήσουμε για ομορφιά, ανιδιοτελή και αναγκαία,
για ομορφιά που δε λοξοδρομεί ναρκισσευόμενη.
Ας μιλήσουμε για Αυτάρκεια.....από πού πηγάζει άραγε;
Είναι το τίμημα της γνώσης, ή της άγνοιας;
ας μιλήσουμε για ομορφιά, ανιδιοτελή και αναγκαία,
για ομορφιά που δε λοξοδρομεί ναρκισσευόμενη.
Ας μιλήσουμε για Αυτάρκεια.....από πού πηγάζει άραγε;
Είναι το τίμημα της γνώσης, ή της άγνοιας;
Διακρίνω σωστά μια δόση ειρωνίας
στον ανθό που κρυφοκοιτάζει δειλά προς το μέρος μου;
στον ανθό που κρυφοκοιτάζει δειλά προς το μέρος μου;
ΥΓ. Αφιερωμένο στο "Γράμμα" σου Άρη...
30 σχόλια:
μέχρι εδώ έφτασε η ευωδιά τους!
καλησπέρες!
Η Αυτάρκεια αγαπητέ μας Pico,δεν είναι παρά νοητική φενάκη...
Σίγουρα όμως μέσα απο τη μυθωδία των λουλουδιών μπορούμε πολλά να διδαχτούμε για το ελάχιστο της αλληλεξάρτησης...
Καλησπέρα Σπύρο...
Καλώς όρισες δαφνοστεφανωμένε Εραστή του καλοκαιριού...
ΥΓ. Aνέμους έσπειρες με το τελευταίο σου post...)))
7, αυτό που λες περί φενάκης μου πήρε 39 χρόνια για να το καταλάβω. Όσο για τα λουλούδια...θα σου θυμήσω το Μαοϊκό, "αφήστε τα όλα ν' ανθήσουν"...))).
Μου αρέσει αυτό το ρητό. Ξέρεις γιατί; Επειδή περιέχει μια θεμελιώδη αντίφαση. Την εν δυνάμει αποδοχή της διαφορετικότητας από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς.
ΥΓ. Εσύ δεν θα ανεβάσεις κάτι;
Pico μας,Καλημέρα!
Ο Κόκκινος απο Ιδεολογία ποιητής Μάο,ανάμεσα στις ολοκληρωτικές σφαγές του και στο τιτάνειο αναμορφωτικό του έργο,μπορούσε να μιλά και για την κοινωνική "ποιητική" της Διαφορετικότητας με τρόπο άμεσο και εξαιρετικά λυρικό.
Φενάκη.
Στον "ελεύθερο" κόσμο της Δύσεως,ανθίζουν μόνο τα λουλούδια "θερμοκηπίου".
Διπλή Φενάκη.
υγ.Θέλουμε (να γράψουμε), αλλά δεν προλαβαίνουμε.Το κίνητρο αναλώνεται στις επίπλαστες ανάγκες της καθημερινότητας...
Καλή εβδομάδα για όλους μας.
:-)
Ωραίες καλημέρες.
Λουλουδιαστές.
Οσο για την αυτάρκεια, δεν συμπλέει με την αγάπη.
Οταν αγαπάς είσαι δέσμιος. Αιχμάλωτος. Καταδικασμένος.
Καλή εβδομάδα 7...Δεν έχω τίποτε περισσότερο να προσθέσω σε αυτά που επισημαίνεις γιατί απλά συμφωνώ...
Όσο για την εσωτερική παρόρμηση νομίζω ότι την έχεις, αφορμές πάντα δίνονται...οπότε συζήτηση θα γίνεται..
Μάρω...σε έναν κόσμο Προσωπικοτήτων η αγάπη θα οριζόταν ως υπέρβαση ενός στέρεα δομημένου "εγώ". Υπό αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτάρκεια.
Δυστυχώς όμως, στο δικό μας "κουτσουρεμένο" κόσμο, η αγάπη ορίζεται σαν το δεκανίκι ατελών "εγώ", που συναντώνται όχι στις δυνατότητες, αλλά στις αδυναμίες...
Σε φιλώ...
Λουλούδι κι' ο καθένας μας pico. Άνθη...΄΄άλλος σε βάζο, αλλος σε παρτέρι, άλλος σε θερμοκήπιο, άλλος χωμένος σε κάποια στιγμή του δάσους...άλλος παρέα στα λιβάδια...άλλος να ψάχνει χώμα να τραφεί...άλλος ποδοπατημένος...
Άνθη όμως!!!!..ακόμη και μοναχικά, φυτρωμένα σε μια ξερολιθιά στο έλεος του ανέμου, της αλμύρας...
Πόση ομορφιά και γλύκα χαρίζουν στη ψυχή μας!!!!
Τα άνθη ευωδιάζουν πάντα και είναι εκεί...ακόμη και το πιό ταπεινό...έτσι ...σαν μια υπόσχεση στο μέλλον.
Αφήστε τους Μάους κατά μέρος όλοι σας! Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά : όσο υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι κι ικανοί να μεθύσουν με μυρωδιές λουλουδιών, υπάρχει ακόμα ελπίδα - αν όχι για τον κόσμο, τουλάχιστον γι' αυτούς!..
Livana αυτή την υπόσχεση, για το παρόν και το μέλλον, προσπάθησα να την μετουσιώσω σε λέξεις.
Αφορμή στάθηκε το γράμμα του Άρη για έναν τόσο ξεχωριστό άνθρωπο, όπως ο κύριος Χατζηδάκης. Η αιτία όμως είσαστε όλοι εσείς με τους οποίους επικοινωνώ, εντατικότερα το τελευταίο διάστημα, και μου δίνεται το δικαίωμα να ονειρεύομαι, να σκαλίζω ιδέες περισσότερο από ότι στο παρελθόν και να συμμετέχω σε μια τόσο ενδιαφέρουσα και ζωντανή συντροφιά.
Asteroid ναι, νομίζω είμαστε ικανοί να μεθύσουμε. Απλά χρειαζόμαστε την παρακίνηση, το απροϋπόθετο ενδιαφέρον αν θέλεις για να δούμε τα δεδομένα της ζωής από λίγο διαφορετική γωνία.
Και τα λουλούδια του κήπου είμαστε όλοι εμείς, εδώ κολλάει ο Μάο, άνθρωποι από όλες τις γωνιές της Ελλάδας που αναζητούμε το δικαίωμα στην αυτοέκφραση και τη συμμετοχή σε κάτι συλλογικό που το έχουμε διαμορφώσει εμείς οι ίδιοι...
Λοιπόν αυτόν τον 7 ώρες ώρες μου έρχεται να τον αρπάξω από το αφτί!!!
Και δεν θα εξηγήσω τους λόγους. Έχε χάρη που κάνει αγωνιώδεις προσπάθειες να συγκαλύψει την μεγάλη του ευαισθησία και μόνο γι' αυτό του τη χαρίζω...
Ωραίο το κείμενό σου Pico, πολύ ωραίο όπως ένα αντίδωρο σ' ένα δώρο.
Και βέβαια θα συμφωνήσω με τον Asteroid και τη Livana. Και επαυξάνω. Όχι μόνο μπορούμε να μυθύσουμε, αλλά μεθούμε. Όχι μόνο είμαστε λουλούδια, αλλά είμαστε ζωντανά λουλούδια και γι' αυτό αναπνέουμε έτσι όπως αναπνέουμε, γράφουμε όπως γράφουμε, αγαπάμε όπως αγαπάμε, συντονιζόμαστε!
Και τω Θεώ δόξα!
Και την αυτάρκεια παλεύουμε όσο μπορούμε παραιτούμενοι από το εγώ μας. Και ίσως έχουμε ακόμα δρόμο, μα προχωράμε...
Καλό βραδάκι γλυκά παιδιά!
Βασιλική και εγώ κάτι έχω αρχίσει να υποψιάζομαι για καλυμένη ευαισθησία από την πλευρά των 7 Δαιμόνων. Από την άλλη όμως δεν μπορώ και να μην δικαιολογήσω αυτή τη γραμμή άμυνας απέναντι σε έναν κόσμο που θέλει να φαντάζει ψυχρά εξορθολογικοποιημένος...
Ο Μάο και τα λουλούδια λοιπόν δεν συναντήθηκαν ποτέ - μόνο στα λόγια. Και είναι καλό παράδειγμα νομίζω γι΄αυτό που κουβεντιάζουμε. Αυτάρκεια; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα κατα τη γνώμη μου. Πρέπει νάσαι τέρας για νάσαι αυτάρκης. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα απο τον διαδυκτιακό κόσμο δεν βλέπουμε παρά μόνο τίς κορυφές των παγόβουνων (που είμαστε εμείς, ο καθένας απο μάς). Δεν μπορούμε να δούμε τα πάθη και τα λάθη και τίς αγάπες και τίς ανάγκες του άλλου για αγάπη, επικοινωνία, τρυφερότητα, πάρε-δώσε με τούς άλλους. Λέμε πάντα "οι άλλοι είμαι εγώ" αλλά δεν είναι έτσι. Αν το παληκάρι στο απέναντι σπίτι δεν επικοινωνεί καλά (ή και καθόλου) μαζί μου δεν σημαίνει αυτόματα οτι δεν επικοινωνεί με τριάντα άλλους που τούς έχει ΤΡΟΜΕΡΗ ανάγκη και δεν ζεί χωρίς αυτούς. Που ξέρουμε εμείς για την αυτάρκεια του άλλου;
Pico: Εμείς συναντηθήκαμε μέχρι στιγμής τρείς φορές αλλά νομίζω οτι έχουμε αποκαταστήσει μια άμεση και δια βίου επικοινωνία γιατί βυθιστήκαμε ο ένας στο βλέμμα του άλλου και συννενοηθήκαμε όπως κάνουν οι αληθινοί φίλοι, οι άνθρωποι.
7 Demons : Κι΄εμείς τα ίδια, με την μόνη διαφορά καλό μου δαιμόνιο οτι εσυ έχεις μια οπτική για τον κόσμο "ενοχλημένη" την οποία εγω δεν συμμερίζομαι. Δεν προλαβαίνεις λές να ονειρευτείς γιατί έχεις πολλές υποχρεώσεις. Λές κι΄εμείς δεν έχουμε. Μ΄αρέσει να διαφωνώ μαζί σου. Είσαι ισχυρός χαρακτήρας, τρυφερός και ισχυρογνώμων και αυτό με ...ερεθίζει!
Pico : Είσαι απο τούς λίγους ανθρώπους που έχω γνωρίσει που έχουν τέτοια επιμονή στην δυνατότητα του ανθρώπου να ευτυχήσει και τέτοια πίστη στην δυνατότητα του ανθρώπου να υπερβεί τον εαυτό του. Αυτάρκης όμως βέβαια δεν είσαι, όπως δεν είμαι κι΄εγώ, όπως δεν είναι και η Βασιλική και ο Αστεροειδής ο αγαπημένος που ξέρει να βλέπει τα πράγματα ήρεμα γιατί έχει ζήσει πολύ δυνατές εντάσεις. Τελικά μου φαίνεται ο μόνος αυτάρκης είναι ο δαιμονισμένος μας!
7 Demons : Αστειεύομαι βέβαια, έτσι; Το διευκρινίζω γιατί είσαι τέτοιο λουλουδάκι εσύ που μπορεί να το πάρεις και τοις μετρητοίς και νάχουμε παρεξήγηση!
Λοιπόν, διαβάζοντας τον Άρη κατάλαβα πως μάλλον κάτι δεν είχα καταλάβει!
Εγώ όταν ακούω ή διαβάζω τη λέξη αυτάρκεια ο νους μου πάει μόνο στα πράγματα και ποτέ μα ποτέ στις σχέσεις και στους ανθρώπους!!!
Δώστε μου ανθρώπους, παρακαλώ, ανθρώπους και αγάπη και σχέσεις, μυαλά και ψυχές και απλότητα και χάδια και φιλιά και ποτέ δεν θα πω όχι είμαι αυτάρκης δεν θα πάρω, ποτέ -αν μου ταιριάζουν βέβαια... και δόξα τω Θεώ και εδώ αναγνωρίζουμε ποιοι μας ταιριάζουν και έξω στους δρόμους της ζωής.
Λίγο πιο συχνά να τους συναντούσαμε ίσως... τι καλά που θα 'τανε, αλλά ας μη γινομαστε και αχάριστοι, ε;
Άρη μου, η κορφή του παγόβουνου φανερώνει πόσο πάγο έχει, πόσο ψηλό είναι το βουνό και ίσως τον μεγάλο όγκο των μυστικών του που εσωκλείει. Δεν είναι εύκολο ούτε να τα αποκαλύψεις αυτά στους άλλους ούτε είναι τόσο λίγο να τα δει κανείς, αν τα δει κι αυτά. Και είναι μόνο μια αρχή σχέσης. Η βουτιά στο παγόβουνο και έχει πολύ δίκιο θέλει άλλο προχώρημα, άλλη συνάντηση, άλλη πάλη και άλλη παραίτηση από το εγώ μας για να βυθιστούμε στον άλλο.
Αισιοδοξούμε! Ας πούμε πως το διαδίκτυο είναι μόνο μια αφορμή... για να προχωρήσουμε στη ζωή -αλλοιώς θα κόψω τις φλέβες μου!!!!!!!!!!!!!
Άρη...φυσικά και δεν είμαι αυτάρκης. Κανείς μας δεν είναι όπως πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου, αναφέρεις. Ακόμα και τα λουλούδια χρειάζονται το χώμα, το νερό, τον ήλιο και τις μέλισσες για να συνεχίσουν το σιωπηλό τους ταξίδι.
Αναλογιζόμενοι όμως την αυτάρκεια σαν άσκηση αναγνώρισης των βαθύτερων αναγκών του ανθρώπου, δηλαδή των αναγκών που αρκούν για να υπάρξουμε, και με απτό το παράδειγμα των λουλουδιών αλλά και των πολύ σημαντικών ανθρώπων που εσύ είχες την τύχη να γνωρίσεις, ανθρώπων που αναγνώριζαν τη μέγιστη τέχνη συμπόρευσης των Ομοίων με τη "Διαφορετικότητα" ίσως έχουμε τελικά μια ευκαιρία ακόμα. Μια ευκαιρία να πετάξουμε από πάνω μας περιττά βάρη και να χαρίσουμε στους εαυτούς μας ατομικά αλλά και συλλογικά το ταξίδι που απωλέσαμε...
Τώρα σχετικά με την εικόνα του Άλλου που αναφέρεις σαφώς και είναι μια κουκίδα σε ένα αενάως τροφοδοτούμενο ψηφιδωτό. Φωτίζουμε και φωτιζόμαστε από πλευρές που μας είναι προσιτές και κατανοητές. Αυτό είναι άλλωστε οι σχέσεις, συνεχείς, "αυτοδιαψευόμενες" προφητείες. Το ζήτημα είναι τελικά αυτό που περιγράφω στην "αίθουσα υποδοχής" του ιστολογίου μου. Δηλαδή η αμοιβαία άσκηση στην ελευθερία και την κατανόηση. Αντέχουμε; Και φυσικά η διαθεσιμότητα. Αυτή όμως δεν μετριέται, δεν απαιτείται, αλλά προσφέρεται...
Βασιλική δεν μπορώ παρά να υπερθεματίσω. Αναγνώριση, συνάντηση, συμπόρευση, αρμονική συσχέτιση των διαφορών.
Τώρα σχετικά με τη συχνότητα...ε, αφού διαγνώσουμε όλα τα παραπάνω, ας αλληλοπεριχωρηθούμε.
Σκέφτομαι ότι μάλλον θα σου αρέσει αυτή η λέξη...
Ο Μάο έγραψε θαυμάσια ποίηση,έσφαξε πολλούς,έπνιξε συνειδήσεις και έσωσε ένα ολόκληρο(και τεράστιο)έθνος,απο το να γίνει παρανάλωμα στις ορέξεις των "αγαθοεργών" Δυτικών.
Άφησε λοιπόν πολλά λουλούδια ν΄ανθίσουν-μόνο που αυτά μυρίζουν δυσβάσταχτο αίμα.Και δεν ξέρουμε εάν (και τι) τελικά άξιζε τον κόπο...
Κατά τα λοιπά(και άσχετα με το παραπάνω) τα 7 λατρεύουν να προσπαθούν το ελάχιστο της αλληλεξάρτησης...
Τα πολλά κολλητιλίκια(sic) είναι ανούσιος πλεονασμός κ.Άρη.Για όλους.
Pico μου μια καληνύχτα μόνο για σήμερα και την αγάπη μου. Θέλω να μιλήσουμε το συντομώτερο δυνατόν. Εννοώ απο κοντά, σαν άνθρωποι, με καφέ ή κρασί ή παγωτό ας πούμε!
Καλό ξημέρωμα!
7 DEMONS τώρα τα είδα τα σχετικά με τα "πολλά κολητιλίκια". Δεν ξέρω τι εννοείς. Γίνε πιό σαφής, άν μπορείς.
Εννοούμε ότι όπως τα λουλούδια ανθίζουν με το ελάχιστο και μόνο το αναγκάιο,έτσι και οι άνθρωποι θα πρέπει να διδάσκονται ότι χρεία έχουν απο ελάχιστα γύρω τους.
Πράγματα και ανθρώπους.
Το λένε και τα Ευαγγέλια.
7, κι όμως όλα γύρω μας βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση. Ακόμα και οι άνθρωποι ή κυρίως οι άνθρωποι. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε άραγε χωρίς λέξεις; Οι λέξεις δεν κουβαλούν κοινωνικά φορτισμένες σημασίες; Μπορούμε να υπάρχουμε χωρίς να συνυπάρχουμε; Και αυτά δεν είναι καθόλου κομψευόμενα ρητορικά σχήματα.
Βέβαια κάπου μέσα στον καταναλωτικό πυρετό αυτές οι έννοιες παρεξηγήθηκαν και χρειάζονται επανεξέταση. Όχι βολικά κολλητιλίκια λοιπόν αλλά ανοιχτές σχέσεις κατανόησης και αμοιβαίου ενδιαφέροντος...
Τι ωραίο που είναι όταν ένα σπιτάκι γίνεται στέκι, έχω χαρά μεγάλη και πανηγυρίζω!!!
Ωραία κουβεντούλα έγινε κι έτσι βλέπουμε λίγο πιο κάτω από την κορυφή του παγόβουνου κύριε Άρη μας... Γιατί εμείς δεν κολλάμε στους πάγους, τι σχέση έχουμε εμείς με τους πάγους;
Φυσικά η λέξη μου άρεσε Pico, βλέπεις που σιγά σιγά υποψιαζόμαστε τι αρέσει στον άλλον; Λίγο είναι; Όχιιιιιιιι!!!
Ουφ! Μόλις τέλειωσα το δικό μου post που το παίδευα μέρες... Να που έρχεται η ώρα να τελειώσεις ένα πράγμα με τον καλύτερο τρόπο. Και η ώρα αυτή συχνά είναι μια δύσκολη ώρα... Άλλος ένας θάνατος! Ο αγαπημένος μου ιερέας και πνευματικός μου τα τελευταία χρόνια κηδεύεται αύριο στην αγία Αικατερίνα, ήταν και Σιναϊτης μοναχός. Έχασε γυναίκα, δεκατετράχρονο παιδί και τα τελευταια δυο τρία χρόνια ήταν στο κρεβάτι παντελώς ανήμπορος. Ξεκουράστηκε ο άνθρωπος, η κατάφωτη ψυχούλα του σίγουρα αναπαύεται τώρα και είναι όλο χαρά... και εγώ άλλο ένα παραμύθι...
Να είσαι καλά μωρέ Pico!
Καλό βραδάκι σε όλη την αγαπημένη συντροφιά! Κι ένα φιλί στον 7!
Μόνο στον 7 στέλνεις φιλάκι Βασιλική;
Άρη...οπωσδήποτε ναι...είπαμε δεν αλλάζω τόσο εύκολα εμμονές...)))
Pico ζηλιάρη( :-ΡΡΡ),
Ξενυχτάς που ξενυχτάς,δε στέλνεις και κάνα μαιλ πουθενά?
;-)
Μ' αρέσουν οι ζήλειες!!!!!!!!!!
Σήμερα το φιλί είναι για σένα Pico ζηλιάρη!
Εχθές ήταν μόνο για τον 7 μιας και τον παραπειράξαμε κι εγώ κι ο Άρης και δεν έπρεπε να μείνει πειραγμένος, αλλά γλυκασμένος. Η νύχτα θέλω να μας βρίσκει πάντα μέσα στη γλύκα, γιατί η πικρή νύχτα είναι μεγάλη, δεν την ξημερώνεις εύκολα.
Καλό μας βραδάκι φίλε μου και ν' αξιωθούμε ν' ανταμώσουμε κι από κοντά μια μέρα με το καλό.
Βασιλική πέρασε μια ολόκληρη μέρα μέχρι να αποκαταστήσεις την τάξη. Σίγουρα την επόμενη φορά θα βρεθούμε από κοντά, αρκεί να υπάρχει έγκαιρη ενημέρωση.
Σε φιλώ και εγώ...Καληνύχτα...
Δημοσίευση σχολίου