Είναι πλούσιο το ποτάμι της εκπαίδευσης, πολύ πλούσιο σε υποβολή ιδεών, που φαντάζουν σαν ελευθερία επιλογής. Στην πηγή του ποταμού βρίσκεται η «ΙΔΕΑ των Ιδεών», η ατομική, ευδαιμονική κατανάλωση. «Καταναλώνω, άρα υπάρχω». Έτσι ορίζεται η Κοινωνία μας, η κοινωνία των υπηρετών που πασχίζουν να εξασφαλίσουν μια θέση στην επετηρίδα κοινωνικής καταξίωσης και οικονομικής αναπαραγωγής, καταβάλλοντας το αντίτιμο της πειθαρχίας και της πίστης. Της πίστης στον αόρατο αφέντη της ζωής τον καλοκάγαθο παραγωγό, σκηνοθέτη, και διανομέα – ή εταιρεία Διανομής – την ΙΔΕΑ.
«Λοιπόν; Για πες μας εσύ νέε προφήτη, σε ποιο ποταμό ήρθε η ώρα να βαπτιστούμε; Γίνε εσύ ο νέος καθοδηγητής για να ορίσεις τα όριά μας. Γίνε εσύ ο νέος μας δεσμοφύλακας, στο ασύλληπτο θέατρο του χρόνου, όπου η εναλλαγή των πράξεων αφορά στην εναλλαγή δεσμοφυλάκων και ορίων. Τι καινούργιο έχεις να μας προτείνεις;»
Τίποτα περισσότερο από αυτό.
«Φυλαχτείτε, τολμηροί σχοινοβάτες φυλαχτείτε, από τα παιχνίδια της μνήμης. Λουστείτε στην αθάνατη πηγή της λησμονιάς, λησμονείστε το Νεύτωνα και τον νόμο του, για να επιθυμήσετε να φτερουγίσετε.
Ή, τα τερτίπια στα όρια της συνείδησης, παιχνιδίσματα του φωτός, στο σκοτάδι της ύπαρξης. Ποιος αλήθεια κρατάει την άκρη του Μίτου;»
ΥΓ. Αφιερωμένο στα παιδιά του σήμερα που αγωνίζονται τον άδικο αγώνα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Αφιερωμένο στα παιδιά του χτες, σε όλους εμάς δηλαδή, που ανταλλάξαμε την ελευθερία με την ασφάλεια. Και πάνω απ’ όλα αφιερωμένο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που αντί να προάγει την κριτική σκέψη προάγει τη μίμηση, τον κομφορμισμό, το βόλεμα και την υποταγή.
«Λοιπόν; Για πες μας εσύ νέε προφήτη, σε ποιο ποταμό ήρθε η ώρα να βαπτιστούμε; Γίνε εσύ ο νέος καθοδηγητής για να ορίσεις τα όριά μας. Γίνε εσύ ο νέος μας δεσμοφύλακας, στο ασύλληπτο θέατρο του χρόνου, όπου η εναλλαγή των πράξεων αφορά στην εναλλαγή δεσμοφυλάκων και ορίων. Τι καινούργιο έχεις να μας προτείνεις;»
Τίποτα περισσότερο από αυτό.
«Φυλαχτείτε, τολμηροί σχοινοβάτες φυλαχτείτε, από τα παιχνίδια της μνήμης. Λουστείτε στην αθάνατη πηγή της λησμονιάς, λησμονείστε το Νεύτωνα και τον νόμο του, για να επιθυμήσετε να φτερουγίσετε.
Ή, τα τερτίπια στα όρια της συνείδησης, παιχνιδίσματα του φωτός, στο σκοτάδι της ύπαρξης. Ποιος αλήθεια κρατάει την άκρη του Μίτου;»
ΥΓ. Αφιερωμένο στα παιδιά του σήμερα που αγωνίζονται τον άδικο αγώνα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Αφιερωμένο στα παιδιά του χτες, σε όλους εμάς δηλαδή, που ανταλλάξαμε την ελευθερία με την ασφάλεια. Και πάνω απ’ όλα αφιερωμένο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που αντί να προάγει την κριτική σκέψη προάγει τη μίμηση, τον κομφορμισμό, το βόλεμα και την υποταγή.
4 σχόλια:
Πράγματα, που σ' ό,τι αφορά εμάς, προσπαθούμε να ξεχάσουμε, Pico... και που, σ' ό,τι αφορά τα παιδιά μας, κάνουμε πως δεν βλέπουμε...
:-(
Αστεροϊδή είναι εξαιρετικά παρήγορο σε μια εποχή που ο κομφορμισμός τα έχει όλα σαρώσει, του έρωτα συμπεριλαμβανομένου, να δηλώνεις εσύ ότι "Χρήμα όσο έχουμε μας φτάνει - και δεν μας αφορά κιόλας, έτσι κι αλλιώς, το είδος της νοστιμάδας, που δίνει το πολύ κυνήγι του". Τελικά υπάρχει ακόμα ελπίδα...
Pico, έχω φτάσει σε μιαν ηλικία, όπου, έχοντας περάσει από φάσεις με διαφορετικές ποσότητες διαθέσιμου χρήματος, μπορώ με σιγουριά πια να πω ότι, από ένα σημείο και πέρα, όσο και νάχεις, μπορείς να το ίδιο καλά να περνάς κι αυτά που θέλεις να τα κάνεις... Το περισσότερο δεν θα σου προσφέρει ουσιαστικά περισσότερα, ενώ το κυνήγι για το περισσότερο θα σου αφαιρέσει χρόνο και διάθεση για να κάνεις ακόμα κι αυτά, που θάκανες με το λιγότερο...
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός - ξενύχτησα κιόλας!!!
Έστω και ετεροχρονισμένα, μου είσαι απόλυτα κατανοητός και πραγματικά χαίρομαι που επικοινωνούμε...και γνωριζόμαστε.
Καλό τριήμερο - πενθήμερο στη Μύκονο...
Δημοσίευση σχολίου