ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΗ...

Ένα αγοράκι προϊόν του έρωτα ενός άνδρα, του αδερφού μου, και μιας γυναίκας, της γυναίκας του, εισήλθε σε έναν καινούργιο και φιλόξενο γι’ αυτό, προς το παρόν, κόσμο.

Tα ζητήματα που απασχολούν σε μακροπρόθεσμη βάση τον παγκοσμιοποιημένο Δυτικό πολιτισμό αφορούν στη μόλυνση του περιβάλλοντος και την επαπειλούμενη, στο μέτρο που συνιστά απόρροια της ανθρώπινης δραστηριότητας, κλιματική αλλαγή, καθώς και στην κρίση του θεσμού της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Σε βραχυπρόθεσμη βάση το βασικό πρόβλημα αναφέρεται στο φαινόμενο του «στασιμοπληθωρισμού» προϊόν της εκρηκτικής ανόδου των τιμών του πετρελαίου. Μια σύγκριση ανάμεσα στο μακροπρόθεσμο και το βραχυπρόθεσμο επιτρέπει να φανεί αχνά η βασική συστημική αντίφαση. Το ιδεολόγημα της αέναης υλικής προόδου που έρχεται σε σύγκρουση με τη διαθεσιμότητα και χρήση των υπαρχόντων φυσικών πόρων. Αλλά γι’ αυτό το ζήτημα θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτηση.

Ένα αγοράκι ήρθε στη ζωή την ίδια ακριβώς στιγμή που κάπου αλλού, για κάποιους ανθρώπους, γράφονταν οι τίτλοι του τέλους. Η ζωή διαρκώς ανατροφοδοτούμενη στην πολυπλοκότητά της φέρει μέσα της το σπέρμα της δημιουργίας και της καταστροφής.

Σε τριάντα χρόνια από σήμερα όταν ο ανηψιός μου θα έχει ανδρωθεί θα κληθεί, μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους της γενιάς του, να δώσει απαντήσεις, μέσα από τις επιλογές της ζωής του, στα παραπάνω, καθώς και σε άλλα λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, ζητήματα. Και, ίσως, αν η τύχη το φέρει και περιδιαβεί το βλέμμα του σε αυτές τις γραμμές, να χαμογελάσει με την αφέλεια της γενιάς μου.
Σε κάθε περίπτωση η ζωή σαν δυνατότητα παραμένει, μονίμως (;), «ανοιχτή».