ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ...

Μια είδηση που πέρασε στα ψιλά των Μ.Μ.Ε την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Ervin Lupoe αυτοκτόνησε στο Λος Άντζελες αφού πρώτα σκότωσε τη σύζυγό του Ana και τα πέντε παιδιά τους ηλικίας από 2 μέχρι 8 ετών. Προηγουμένως ο Ervin και η Ana είχαν απολυθεί από το Kaiser Permanente Medical Center όπου εργάζονταν.

Πολλά φαντάζομαι θα μπορούσαν να ειπωθούν σχετικά με την ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων που απολύθηκαν, ή τη «διαταραγμένη» τους προσωπικότητα. Ακόμα περισσότερα θα μπορούσαν να ειπωθούν σχετικά με την κουλτούρα του «καταναλώνω άρα υπάρχω» που γεμίζει με ενοχές τον ψυχισμό όσων τίθενται στο περιθώριο του Δυτικού πολιτισμού υλικής ευμάρειας. Ή ακόμα για τη σύγχρονη υλική εκδοχή της έννοιας της αξιοπρέπειας που μαζί με την έννοια της ελευθερίας συνιστούν τους ιδεολογικούς πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το συγκριτικό ηθικό πλεονέκτημα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς.

Δεν θα ήθελα να επιχειρηματολογήσω σχετικά με τα παραπάνω αναφερόμενα. Εκεί που θα ήθελα να σταθώ είναι στο ιδεολόγημα της δίκαιης ανταμοιβής με την οποία επιβραβεύονται οι επιτυχημένες επιλογές και δραστηριότητες. Για να έχει νόημα η δίκαιη ανταμοιβή θα πρέπει, εκτός των άλλων, να υφίσταται ως «ανοιχτή» δυνατότητα το αντίπαλο δέον. Αυτό ακριβώς που επιβάλλει η λειτουργία των μηχανισμών της αγοράς μέσα από την καθαρτήρια διαδικασία της χρεοκοπίας.

Μόνο που...

Τα golden boys της χρηματιστικής οικονομίας προτού περάσουν το κατώφλι της ανεργίας τροφοδότησαν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς με μερικές δεκάδες εκατομμύρια δολλάρια υπό τη μορφή νόμιμων αμοιβών και bonus. Αυτοί έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να διαχειριστούν με «ελευθερία και αξιοπρέπεια» το χρόνο τους για το υπόλοιπο του βίου τους. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί το ίδιο για τη γραμματέα, τον κλητήρα ή τον οποιονδήποτε κατώτερο υπάλληλο των επιχειρήσεων που χρεοκόπησαν; Είναι ίσης αξίας, δηλαδή έχει τον ίδιο αντίκτυπο στη ζωή τους, η απόλυση του μεγαλοτραπεζίτη ή του μεγαλοχρηματιστή με αυτήν του κατώτερου προσωπικού;

Αν η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι καταφατική τότε η κοινωνία μας δε χρειάζεται αντισταθμιστικούς μηχανισμούς και ο θάνατος των Lupoe εντάσσεται στην κατηγορία των στατιστικών σφαλμάτων.