Μια νεαρή αμερικανίδα μητέρα η Κριστίν Κόλινς έρχεται αντιμέτωπη στο Λος Άντζελες της εποχής του μεσοπολέμου με το διεφθαρμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό της πόλης όταν μετά την καταγγελία εξαφάνισης του εννιάχρονου γιού της και την αδυναμία εύρεσής του από την τοπική αστυνομία της προτείνεται ένας «αντικαταστάτης» γιός για λόγους μιντιακής εκμετάλλευσης.
Η «Ανταλλαγή» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολιτικές προεκτάσεις, μια ταινία που καταγράφει μια κοινωνική πραγματικότητα και ταυτόχρονα προτείνει μια λύση. Η αποτύπωση της διαφθοράς, το «χτίσιμο» της προσωπικής καριέρας πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων και η εικονική δόμηση της πραγματικότητας με όχημα τα Μ.Μ.Ε. και αποκλειστικό στόχο τη δημιουργία εύπεπτων εντυπώσεων δε συνιστούν μεμονωμένες χωροχρονικές ασυνέχειες στις παρυφές των σύγχρονων Δυτικών κοινωνιών αλλά την κακοφορμισμένη πληγή που «σκιάζει» το σώμα της αντιπροσωπευτικής μας Δημοκρατίας. Αυτό το τείχος, δηλαδή η ατομοκρατία χωρίς την αίσθηση μιας ηθικής της ευθύνης, είναι το πραγματικό πρόβλημα απέναντι στο οποίο καλείται να πάρει θέση η ηρωίδα. Ως μοναδική λύση προβάλλει η επιλογή της ρήξης απέναντι στην κτηνώδη δύναμη του κρατικού μηχανισμού. Και αυτό πραγματικά συμβαίνει. Η αρχική ενστικτώδης αντίδραση της πρωταγωνίστριας απέναντι στην υφιστάμενη προσωπική αδικία μετεξελίσσεται σε κοινωνική συνείδηση μέσα από τη συμπερίληψη όλων των ευρισκόμενων σε παρόμοια θέση καταφρονημένων. Με αυτό τον τρόπο το αίτημα για κάθαρση και δικαιοσύνη αποκτά καθολική ισχύ.
Το σενάριο που φέρει την υπογραφή του Michael Straczynski δεν ξεφεύγει από το μανιχαϊκό δίπολο καλοί εναντίον κακών. Η τελική νίκη των δυνάμεων του «καλού» ικανοποιεί το «περί δικαίου» αίσθημα του μέσου τηλεθεατή και συντελεί στον εξωραϊσμό μιας πραγματικότητας που έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε, το happy end. Έστω και σε αυτή την απλοϊκή και τελικά «καθησυχαστική» μορφή καταδεικνύεται περίτρανα η δύναμη της λαϊκής βούλησης όταν δεν εφησυχάζει.
Ο Eastwood έχει αναπτύξει ένα προσωπικό, λιτό και ταυτόχρονα περιεκτικό, αφηγηματικό στυλ με επίκεντρο την ψυχολογική διάσταση του ατόμου. Για να το επιτύχει αυτό ζουμάρει άπειρες φορές πάνω στα συσπασμένα από την ένταση πρόσωπα των πρωταγωνιστών του. Η ιστορία εξελίσσεται κατά κύριο λόγο γραμμικά ενώ το φλας μπακ χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την πλοκή με καινούργια στοιχεία, ειδωμένα πάντα μέσα από την υποκειμενική ματιά των πρωταγωνιστών. Η Angelina Jolie, ο John Malkovich, ο Jeffrey Donovan και ο Jason Butler Harner θέτουν σε ισχύ όλο το εκφραστικό τους οπλοστάσιο στην προσπάθειά τους να σκιαγραφήσουν επαρκώς τα ψυχολογικά προφίλ των πρωταγωνιστών.
Μια επίκαιρη αν και ατελής ως προς τον ουμανισμό της ταινία που αξίζει να δείτε.
.jpg)
