«Στην εποχή μας ρέει πολύ περισσότερο χρήμα στα Χρηματιστήρια απ’ ό,τι νοημοσύνη για την καθοδήγησή του. Υπάρχουν πολύ περισσότερα αμοιβαία κεφάλαια απ’ ό,τι οικονομικά ευφυείς άνθρωποι, άνθρωποι με ανεπτυγμένη ιστορική και κοινωνική συνείδηση, για να τα διαχειριστούν. Δεν κάνω προβλέψεις. Εδώ έχουμε μια βασική και επαναλαμβανόμενη διαδικασία. Αρχίζει με την άνοδο των τιμών των μετοχών, των ακινήτων και λοιπών αγαθών και υπηρεσιών. Αυτή η άνοδος προσελκύει αγοραστές οι οποίοι ωθούν τις τιμές σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα. Έτσι οι προσδοκίες δικαιώνονται ακριβώς από τη δράση που ανεβάζει τις τιμές. Τότε, για λόγους που είναι πάντα αντικείμενο συζήτησης, έρχεται το τέλος. Η πτώση είναι ακόμα πιο ξαφνική από την άνοδο. Ένα μπαλόνι που σκάει δεν ξεφουσκώνει ποτέ ήσυχα...»
Τα παραπάνω δε συνιστούν σημερινές διαπιστώσεις υπό από το βάρος της κρίσης στη Χρηματιστηριακή και στην αγορά ακινήτων των Η.Π.Α. Μιας κρίσης που λαμβάνει, με δεδομένη την κινητικότητα του Χρηματιστηριακού κεφαλαίου, το χαρακτήρα παγκόσμιας επιδημίας. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν το 1954 από το διαπρεπή Αμερικανό οικονομολόγο John Keneth Galbraith με αφορμή την πρώτη έκδοση του βιβλίου του «Το μεγάλο κραχ του 1929».
6 σχόλια:
Πολύ σωστά τα είπε και τα έγραψε.
Αλλά γιατί δεν συμπλήρωσε τη σκέψη του περιγράφοντας το αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστήματος?
υγ.Αυτό με τις αδιακιολόγητες ανόδους τιμών και-τάχα-αξιών,αισχροκέρδια δεν το λέμε στο Ελλαδιστάν?
Η πηγή της γουρουνιάς και η αιτία του αδιεξόδου...
Δεν αλλάζουμε εμείς, δεν αλλάζουν τα συστήματα, οι συνέπειες, ο κόσμος...
Δεν μαθαίνουμε κι όλα ίδια μένουν, όλα γίνονται και ξαναγίνονται...
7 Demons...το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και διανομής βασίζει την επιτυχία του σε μια σημαντική πτυχή του ανθρώπινου ψυχισμού. "Τον εγωισμό". Αλλάζει αυτό;
ΥΓ. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο επονομαζόμενος και πατέρας του φιλελευθερισμού Adam Smith πρέσβευε στο πεδίο της ηθικής τη θεωρία της "ηθικής αίσθησης" ως κοινό καταγωγικό δεδομένο όλων των ανθρώπων.
Asteroid...δεν θεωρώ ότι το ιστορικό γίγνεσθαι είναι αμετάκλητα ορισμένο.
Σήμερα πάντως είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια περίοδο παρακμής σε όλα τα επίπεδα πλην της τεχνολογίας. Οπότε είναι αναμενόμενο να κατατίθενται απαισιόδοξες απόψεις.
Το ζήτημα καλέ μου Pico είναι πως σταδιακά αλλά σταθερά η ίδια η πραγματικότητα γύρω μας σφίγγει, γίνεται η ίδια μαύρη... δεν μιλάμε πλέον για απαισιόδοξες απόψεις, σκέψεις, ιδές αφηρημένες και προοπτικές δυσοίωνες του μέλλοντος χρόνου... Το παρόν αρχίζει να γίνεται ζοφερό, με τρόπο σχεδόν χειροπιαστό για μεγάλες μάζες!
Κι είναι θλιβερό το ότι μετά τον Κομμουνισμό έμελλε να αποτύχει και ο Καπιταλισμός... Ίσως γιατί και τα δύο συστήματα εφαρμόσθηκαν με τρόπο ακραίο, δίχως ανθρωπισμό, δίχως όρια και πλαίσια καθορισμένα...
Και δεν ξέρω πού θα στραφεί τώρα ο κόσμος ο πούς ο απελπισμένος ή ο προβληματισμένος για ελπίδα και λίγο φως αχνό!..
Asteroid....καμμία αντίρρηση για την παρακμιακή περίοδο την οποία διανύουμε. Εγώ πρότεινα απλά να μην προχωρούμε τόσο εύκολα σε ιστορικές γενικεύσεις.
Επίσης, η οικονομία της ελεύθερης αγοράς συνιστά ένα ιδεολόγημα το οποίο δεν εφαρμόζεται στην πράξη ούτε στην κατεξοχήν χώρα του laissez faire, τις Η.Π.Α., τουλάχιστον από την εποχή του κραχ του 1929. Αλλά γι' αυτό το ζήτημα θα επανέλθω με ένα ξεχωριστό άρθρο.
Τέλος, μαζί με την κρίση του καπιταλισμού θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε και την κρίση του θεσμού της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
ΥΓ. Η πραγματικότητα είναι πάντοτε περισσότερο περίπλοκη από τις μανιχαϊκές κατηγοριοποιήσεις, τύπου "καλό"-"κακό", στις οποίες προβαίνουν κατά κόρο τα Μ.Μ.Ε., οι κατεξοχήν εκφραστές της μαζικής κουλτούρας.
Δημοσίευση σχολίου