ΓΛΩΣΣΟΠΛΑΣΤΕΣ

Συζητούσα με έναν φίλο μου για την έντονη ικανοποίηση που αντλεί ο σύγχρονος αστός από την επαφή του με τη φύση, όπως αποτυπώνεται και μέσα από το «ευγενές» (σικ) άθλημα του χειμερινού σκι. Φτάνοντας την κουβέντα στο επίμαχο σημείο, δηλαδή στην επιλογή χιονοδρομικού κέντρου και απαριθμώντας τα υπέρ και τα κατά των ανά την επικράτεια χιονοδρομικών κέντρων, διαπιστώνω ότι το Καϊμακσαλάν έχει μετονομαστεί σε Καϊμάκ.
Αντιλαμβάνομαι την υποσυνείδητη ανάγκη του σύγχρονου έλληνα να στρογγυλεύει τις λέξεις σε ολιγοσύλλαβες, σύμφωνα με τις επιταγές της κυρίαρχης αγγλοαμερικανικής τεχνοκρατικής κουλτούρας. Δε θα επικεντρώσω τα βέλη της κριτικής μου σε αυτό το σημείο αναγνωρίζοντας ότι η οποιαδήποτε γλώσσα, στην προσπάθειά της να αποτυπώσει τη ζώσα πραγματικότητα, εφευρίσκει, δανείζεται, και μεταβάλλει λέξεις.
Η υποδηλούμενη χρονική συμπίεση, κάτω από τη σκέπη της προαναφερόμενης κουλτούρας είναι το ζήτημα μου. Η υποσυνείδητη επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου να παροντοποιήσει το μέλλον του προδιαγράφοντας κάθε δυνατή πτυχή του, περικόπτωντας καθετί που φαντάζει μη αναγκαίο, ακόμα και λέξεις, ή μάλλον περικόπτωντας πρώτα από όλα λέξεις, καθόσον μέσα από τις λέξεις προσδιορίζουμε τη σχέση μας με ό,τι μας περιβάλλει.
Χαλαρώστε παιδιά! Ας συντονίσουμε το ψυχολογικό μας ρολόι με το Κοσμικό ρολόι αναγνωρίζοντας την αστοχία και τη φθορά σαν συστατικό στοιχείο του εγκόσμιου ρόλου μας. Με αυτό τον τρόπο ίσως καταφέρουμε να έρθουμε περισσότερο κοντά στον πραγματικό μας εαυτό, απομακρυνόμενοι από το ιδεατό μας «προσωπείο» και να χαρούμε μικρές παραγνωρισμένες ανθρώπινες στιγμές.