ΜΑΘΗΜΑ...ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...

Αναρωτιέμαι…

Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που οι «αγανακτισμένοι» πολίτες στην καθόλα ειρηνική διαμαρτυρία τους έρχονται αντιμέτωποι με δακρυγόνα και χημικά;

Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι, εντελώς αποκομμένοι από τη λαϊκή τους βάση, χρειάζονται αστυνομική συνοδεία για να ασκήσουν τα βουλευτικά τους καθήκοντα;

Τι είδους πολιτική διαχείρισης κρίσης είναι αυτή που οφείλουμε να ακολουθούμε «τυφλά» όταν δεν λαμβάνεται υπόψη η αγωνία των πολιτών και επιπλέον δεν εκφράζεται μέσα από την υλοποίησή της καμία προοπτική;

Πόσο πολύ απέχει από την πραγματικότητα το σύνθημα της πλατείας «η χούντα δεν τελείωσε το 73»;

Είναι οι «μπάτσοι γουρούνια και δολοφόνοι» ή οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι;

Εξοργίζομαι…

Με την αυτιστική συμπεριφορά των λεγόμενων και πολιτικών αρχηγών, υφιστάμενων και wannabe, οι οποίοι σκυλεύουν μικροκομματικά οφέλη πάνω από το πτώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Με την δουλοπρέπεια των ελλήνων βουλευτών απέναντι στα κελεύσματα των πεφωτισμένων αρχηγών και των αυτόκλητων σωτήρων εγχώριων και ξένων.

Με τους προβοκάτορες του «παρακράτους».

Με την εξακολουθητική αποχαύνωση της πλειονότητας των συμπολιτών μου οι οποίοι επιμένουν να παρακολουθούν απαθείς ένα ακόμα επεισόδιο της «Ζωής των άλλων».

ΥΓ1. Κύριε Βενιζέλε,

Η αλαζονεία της ευρυμάθειας και της πολιτικής εξουσίας που ασκείται δεν σας επιτρέπει να αντιληφθείτε ότι στην εποχή του διαδικτύου και της ταχύτατα διακινούμενης πληροφορίας ο «πολιτικός πατερναλισμός» έχει καταστεί τουλάχιστον αναχρονιστικός.

ΥΓ2. Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε. Στις στρατιές των ανέργων αλλά και των εργαζομένων χωρίς ουσιαστικά «διαθέσιμο εισόδημα» τώρα τι θα πείτε;